گنجور

۶- تاریخ سور پرسرور حاجی میرزا مهدی

قدوة الحاج میرزا مهدی
در کرم طاق و با مکارم جفت
آنکه در حسن خلق و خلق حسن
مادحی مدح وی نیارد گفت
آنکه خاشاک و خار شرک و نفاق
دست توحید از وجودش رفت
خواست جفتی ز خاندان کرام
تاکند یاوریش در خور و خفت
رنج ها برد و گنج ها پرداخت
تا ز شاخش گل مراد شکفت
آری آن گونه گوهری نایاب
می نیاید به چنگ مفتا مفت
باید الماس پنجه بازوئی
تا چنان لؤلؤئی تواند سفت
بهر تاریخ این همایون جشن
چون صفائی کمینه بنده شنفت
بلبل گلبن هدایت را
وصل گل جاودان مبارک گفت
۱۲۹۱ق

اطلاعات

وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

قدوة الحاج میرزا مهدی
در کرم طاق و با مکارم جفت
هوش مصنوعی: سیره و رفتار میرزا مهدی در بخشندگی و فضیلت‌ها مثال‌زدنی است.
آنکه در حسن خلق و خلق حسن
مادحی مدح وی نیارد گفت
هوش مصنوعی: کسی که در زیبایی کردار و اخلاق نیکوست، آن‌چنان که لیاقت ستایش دارد، هیچ مدحی نمی‌تواند حق او را ادا کند.
آنکه خاشاک و خار شرک و نفاق
دست توحید از وجودش رفت
هوش مصنوعی: کسی که آلودگی‌ها و ناپاکی‌های شرک و نفاق از وجودش برطرف شده، وجودش مملو از صفا و اخلاص در توحید است.
خواست جفتی ز خاندان کرام
تاکند یاوریش در خور و خفت
هوش مصنوعی: او خواسته که از میان خانواده‌های بزرگ و با احترام، کسی را پیدا کند تا در زندگی به او کمک کند و در زمان سختی‌ها، حامی او باشد.
رنج ها برد و گنج ها پرداخت
تا ز شاخش گل مراد شکفت
هوش مصنوعی: او سختی‌ها را تحمل کرد و تلاش‌هایش را انجام داد تا در نهایت، از تلاش‌هایش ثمره‌ای شیرین و مطلوب به دست آورد.
آری آن گونه گوهری نایاب
می نیاید به چنگ مفتا مفت
هوش مصنوعی: بله، چنین گوهری نادر هرگز به دست شخصی که به راحتی از آن می‌گذرد نخواهد رسید.
باید الماس پنجه بازوئی
تا چنان لؤلؤئی تواند سفت
هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانی مروارید را محکم بگیری، نیاز به بازوی قوی و مستحکم داری، مانند الماس.
بهر تاریخ این همایون جشن
چون صفائی کمینه بنده شنفت
هوش مصنوعی: برای تاریخ این جشن بزرگ، چون زیبایی‌هایی را شنیدم که برای من کم است.
بلبل گلبن هدایت را
وصل گل جاودان مبارک گفت
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نماد عشق و زیبایی است، به پیوند گل همیشه‌مانا تبریک می‌گوید.
۱۲۹۱ق
هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که شخصی به یاد خاطرات شیرین و خوشایند می‌افتد که در زمان‌های گذشته تجربه کرده است. در واقع، نویسنده به زیبایی‌ها و لذت‌های گذشته اشاره می‌کند که هنوز در دلش باقی مانده‌اند و او را شاداب و سرزنده نگه می‌دارند.