هوش مصنوعی: استاد سخن ابوالحسن است که هیچ کس نمی‌تواند مانند او بی‌سخن باشد.

هوش مصنوعی: با نوک قلم خود، درهای دنیای ادبیات و هنر را به روی تمام مناطق و فرهنگ‌ها باز کرد.

هوش مصنوعی: چهار گوهر، چون او با صفاتش، در طول قرن‌ها از عدم به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش او فراتر از ظرفیت ماست، زیرا ستایش او از محدودیت‌های ما خارج است.

هوش مصنوعی: وقتی که از روی علاقه و شوق، به رضایت دست یابیم، از دنیای فانی به کانون جاودانگی منتقل می‌شویم.

هوش مصنوعی: به خداوند، به حق نبی پاک، علت نهایی وجود و هستی را از تو خواستارم.

هوش مصنوعی: خالق همه موجودات به خاطر زیبایی و جمال خود، عالم غیب و شهود را آفریده است.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی به خوبی به کسی که در سختی و مشکلات است کمک کنی و او را یاری رسانی، این خود نشان‌دهنده‌ی زیبایی و بزرگی روح توست.

هوش مصنوعی: قلم بخشایش، از رحمت الهی بر خطاهای او اثر می‌گذارد و به خوبی و بدی‌هایش توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کریم و مهربان، روز قیامت را برای اهل محبت و دوستی با رحمت و بخشش خود مبارک بگردان.

هوش مصنوعی: مرا نیز با مهربانی خود ببخش، زنده بمانم پیش از آن که مقدر شود، هر چه دیرتر یا زودتر.

هوش مصنوعی: در تمام طول زندگی، به دلیل تضادهای موجود، به طور آشکار و پنهان از مردم رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: با توجه به تاریخچه زندگی‌اش، او صحبت‌هایی از خوشی و ناخوشی را بیان کرد و جان یغما (که نماینده‌ای از شاعران و ادیبان است) از هر دو حالت راحتی دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر به خداوند و رحمت او امید داشته باشی، در بدترین شرایط هم می‌توانی خوشبختی و آرامش را تجربه کنی. امید به خداوند مانند نوری در تاریکی است که مسیر را روشن می‌کند و انسان را از ناامیدی دور می‌سازد.