هوش مصنوعی: در شب، روشنی‌ای که به وجود می‌آید، از ماه و مهر توست، اما روز من به خاطر نبود تو تاریک و بی‌نور است.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق و راه تو، جان و ایمان خود را به زمین سپردیم؛ دیگر مال و مقام چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: از ما تنها جان و سر ما فدای عشق می‌شود، اما از سوی دوست، فقط یک نگاه کافی است.

هوش مصنوعی: دل در برابر مشکلات و غم‌ها، پناهگاهی در سایه زلف معشوق یافته است. در واقع، این زلف به عنوان منبع آرامش و امید، از آشفتگی و دردها محافظت می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که دست تو به بالای سر ما نرسید، اجازه بده که قدم بگذاری، چون زمین راهیست که باید از آن عبور کرد.

هوش مصنوعی: آیا طلب محبت و توجه از عاشقان بیچاره در مسیر شما خطایی است؟

هوش مصنوعی: تشبیه با زیبایی‌های طبیعی مانند سرو و ماه به چهره و قامت فردی، کاملاً نادرست و اشتباه است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس ماه را در جایگاه بلندش ندیده و هیچ‌کس هم درخت سرو را با کلاهی بر سرش مشاهده نکرده است.

هوش مصنوعی: سخنانی که از گذشته می‌گویی را به کسی که در جمع اهل خانقاه است، تحمیل نکن؛ زیرا او به نوعی به این فضا عادت کرده است.