هوش مصنوعی: من از لبت خوشحال و شادابم، اما افسوس که دل تو سنگین و غمگین است.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی اشاره دارد که در میانه یک جمله یا عبارت، جایی وجود ندارد و به راحتی از بیان آن می‌توان این نکته را فهمید. همچنین، به مفهوم خاصی از استفاده‌ی حروف و نشانه‌ها در نوشتار، مانند نون تنوین، اشاره می‌کند که در ساختار جمله نقش مهمی دارند.

هوش مصنوعی: ابروهای شما مانند تیغی تیز و موهای شما چون نافه‌ای دلربا هستند، سرزمین‌هایی زیبا و دلپذیر مانند دشت قبچاق و چین را تداعی می‌کنند.

هوش مصنوعی: موهای سر تو به قدری جذاب و فریبنده است که هم دل و هم دین را از انسان می‌رباید و نماد وسوسه‌ها و فریب‌های شیطانی به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: اگر در شبستان گلی باز کنی و به چمن نگاه کنی، در آنجا گل‌های زیبا وجود دارند.

هوش مصنوعی: راغ‌ها نشان‌دهنده‌ی زیبایی‌های طبیعت هستند که در حال تماشای سنبل‌هایی در باغ‌ها هستند، در حالی که درختان نخل و گل‌های نسرین در گرما و سرما در حال شکوفایی‌اند.

هوش مصنوعی: بنشین کنار درخت سروی که این رفتار او باعث حسادت چشم‌های مغرور می‌شود.

هوش مصنوعی: تنها به خاطر تأثیر زیبایی و خواسته توست که سخنانم نرم و شیرین می‌شوند.

هوش مصنوعی: من چون به دست آوردن چیزی بی‌فکر و دیوانه‌وار می‌پردازم که عقل و آگاهی را به بند می‌کشد.

هوش مصنوعی: تو چقدر از پاکی و روشنایی دوری و در عوض، ادعای عشق می‌کنی؟ در حالی که مقام و موقعیت تو به پای یک شاهین هم نمی‌رسد.