هوش مصنوعی: ای دل، خوشحال باش که روز قربانی فرا رسیده است؛ فرمان از دوست آمده و کار با جان و دل انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: عاشقان تو همانند خاکی هستند که در مسیر خوابیده‌اند، در حالی که تو هنوز عزم و نیت پیشروی و حرکت داری.

هوش مصنوعی: زمانی که بر زمین پا می‌گذاری، همه انسان‌ها در برابر آن یکسان هستند. هیچ‌کس برتری ندارد و نهایتاً به خاک باز می‌گردند.

هوش مصنوعی: ای والا، خیلی منتظری که تو را ببینم؛ حالا وقت آن رسیده که بیرون بیایی و دنیای زیبا را درو کنی.

هوش مصنوعی: دل به خاطر دیدار باغ تو پر از ناله و افسوس است.

هوش مصنوعی: چادر از چهره‌ات کنار بزن که دوستان در حال لذت بردن از زیبایی گل‌ها و باغ‌ها هستند.

هوش مصنوعی: هرچه خشم و نارضایتی از دوست بیشتر باشد، اشتیاق و محبت به دوستان دیگر هزاران برابر بیشتر است.

هوش مصنوعی: عاشق مانند انسانی است که سرش بر روی رکاب دوست قرار گرفته و به نظر می‌رسد که در آن لحظه به یک بازی چوگان مشغول است. او تمام وجودش را برای دوستش وقف کرده و در این مسیر احساس غرور و شادی می‌کند.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذبه چشمان معشوق، مانند جنگی است که سربازان در میدان نبرد با دشمنان خود می‌جنگند.