هوش مصنوعی: بعد از اینکه از دنیا بروی، نمی‌توانی سر خود را در چالاکی و تلاش پنهان کنی. تا زمانی که من از رقبای خود برتری بگیرم، این شرمساری برای من به وجود خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر مرا از خود طرد کرده بودی، دیگر چیزی برای از دست دادن نداشتم و جز ناامیدی، هیچ چیز نصیبم نمی‌شد.

هوش مصنوعی: جز دل من که از عشق و زیبایی زلف تو به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و داغان شده است، به خدا قسم که تا به حال ندیده‌ام از مشک تاتاری، خونی بریزد.

هوش مصنوعی: غم را از خود دور می‌کنم و به امید آن هستم که در روز قیامت، عدالت حق بر دوش من هجران و گناهانم را بپوشاند.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم از اشک‌هایم گلی بسازم و با آستین‌هایم مرواریدی به دست آورم، می‌دانم که اگر به وصالت برسم، یا به طلا و ثروت دست پیدا می‌کنم یا از طریق ناراحتی و زحمت.

هوش مصنوعی: در شب جدایی، مانند موهای تو به دور خود می‌پیچم. چه زمانی باید دلِ حسودان بی‌قرار را تحمل کنم، در حالی که من از شوق بی‌قراری رنج می‌برم؟

هوش مصنوعی: من نذر کرده‌ام که جانم را در برابر نیکی و خدماتی که انجام می‌دهم فدای آن قاتل کنم، حتی اگر بخواهم از این زخم سخت بیرون بیایم.

هوش مصنوعی: من برای اینکه در نظر دیگران عزیز شوم، به تحقیر و خاری افرادی که برایم اهمیتی نداشتند، تن دادم. اما متاسفانه همین رفتار باعث شد که در چشمان دوستان و یاران خود نیز بی‌ارزش شوم.

هوش مصنوعی: آخرین راز دل او به گونه‌ای نمایان شد که دیگر نمی‌توانستم آن را پنهان کنم. هرچقدر تلاش کردم که خودم را مخفی نگه‌دارم، او را در نگاه‌هایم دیدم.