هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از این دو گیسوی بافته شده جدا شوم، در حالی که به هر رشته‌اش صد هزار دل بسته‌ام؟

هوش مصنوعی: آب رفته به جوی برنمی‌گردد و این جای تأسف دارد که زیبایی و خوشی‌هایی که از دست رفته‌اند، دیگر قابل بازگشت نیستند.

هوش مصنوعی: دل کسی نمی‌ماند که تحت تأثیر زیبایی‌های یک نفر باشد، مانند کمان و تیر، که تنها به یک هدف محدود نمی‌شوند.

هوش مصنوعی: بر چهره‌ات لکه‌ای سیاه مانند خال مشکی است که به نظر می‌رسد در آتش افتاده باشد، گویا کودکی هندی است.

هوش مصنوعی: خداوند را چه بگویم درباره ویژگی‌هایت که این‌قدر زیبا و باهوش و باوقار هستی؟

هوش مصنوعی: در میان مخلوقات، هیچ‌کس را نیافته‌ام که مانند او باشد، نه در ظاهر و نه در اخلاق.

هوش مصنوعی: لب‌های تو همچون شربت شیرین است و نوشیدن آن لذت‌بخش و آرامش‌بخش. چهره‌ی تو مانند نقره می‌درخشد و زیباست، همچون گلی که در رنگ‌های مختلف و با لطافت خاصی جلوه‌گر است.

هوش مصنوعی: به جهت دل‌باختگان و عاشقانی که همیشه محبوبشان محبوب است، تو باید در پی عشق و محبت واقعی باشی و به دنبال دل‌خوشی و دلجویی بروی.

هوش مصنوعی: شخصی که کمترین آزار را به دیگران می‌رساند، به خاطر لطف و مهربانی‌اش به این حالت عادت کرده است و وفاداری او نشان‌دهنده مهر و محبت ذاتی‌اش است.

هوش مصنوعی: در زمان او، ظلم و ستم به گونه‌ای است که پرنده‌ای بزرگ و افسانه‌ای مانند عنقا به پرواز درآمده و از آن دور می‌شود. در همان زمان، آزار و بی‌رحمی به حدی رسیده که بر روی شاخه‌های آهو نیز سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: زیبایی زلف تو آن‌چنان دل را محو و مسحور کرده که مثل بازیکنی که می‌خواهد توپ را هدف بگیرد، سرش را بر روی آن گذاشته است.