هوش مصنوعی: زمانی که دیدم راه تو را، احساس کردم که به دل این بیچارگان رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به لحظه‌ای اشاره می‌کند که شخصی با دست خود دامن او را می‌کشد و این باعث می‌شود که او به شدت ناراحت و عصبانی شود و در نتیجه، از خشم خود گریبان‌های دیگران را پاره کند. این تصویر نشان‌دهنده‌ی شدت احساسات و واکنش‌های ناگهانی انسانی است.

هوش مصنوعی: با آگاهی و هوشیاری تمام، شیشه و جام شراب را از چشمان مستت جدا کردم.

هوش مصنوعی: از زمانی که به قتل من اقدام کردی و تا وقتی که نتوانی بیشتر مرا آزار دهی، به خاطر این که زیر تیغ تو آرامش یافتم، پشیمانم.

هوش مصنوعی: دل من در بازی غم به جایگاهی افتاده که تحت تأثیر مهر تو قرار گرفته است. من مهره‌های عشق تو را در زندگی‌ام چیده‌ام.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، با چشمان دلربا و ابروانی که مانند کمان خمیده است، به تو نگاه کردم.

هوش مصنوعی: از ناامیدی و حسرت من دیگر چه سودی عایدت می‌شود؟ چرا خدا را این‌قدر ناامید می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر باد را بر خاک بپاشم، جانم به وصالت خواهد رسید، اگر بشارت دهم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و شوقی که به مرگ خود دارد، آن تیغ خنجر چون برگ بید، به طور خاص و زیبا حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل خود را به یک قید و شرطی بستم که از محدودیت‌های دو جهان خلاص شدم و به آرامش و صفایی رسیدم.