هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی چهره‌ات به تو توجه دارم، اما چرا باید غیر از تو به چیزی دیگر فکر کنم وقتی که چیزی جز خیال تو در ذهنم نیست؟

هوش مصنوعی: زخمی که به یاد تو در دلم باقی مانده، مرا خوشحال می‌کند. چرا که تیر تو که نشانه‌ای از عشق توست، هنوز در سینه‌ام مانده و یادآور خاطرات دیگر نیز هست.

هوش مصنوعی: به یک تیر کمان شکار بیندازی که وقتی صدای قدم‌های تو را می‌شنود، شکار دیگری را به زمین می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در این بهار، به باغ بیایم و چهره‌ام را باز کنم تا زیبایی من باعث شکوفایی بهار جدیدی شود.

هوش مصنوعی: من جانم را برای تو فدای می‌کنم و افسوس که دیگر جانی برای فدا کردن ندارم تا بتوانم دوباره آن را نثار تو کنم.

هوش مصنوعی: اگر یک شعله کوچک می‌تواند همه چیز را بسوزاند، چه باید بکنم اگر شعله آتش تو به ما برسد و ما را نیز بسوزاند؟

هوش مصنوعی: از بی‌قراری و شوق زلف‌های تو، هر لحظه‌ای که می‌گذرد، به ما آرامشی جدید می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به سمت چشمان من بیا و بایست، زیرا جویبار دیگری وجود ندارد که شایسته ی زیبایی تو باشد.

هوش مصنوعی: عشق و شوقی که در دل داریم، هیچ وقت به پایان نمی‌رسد و در تمام عمر، مطالب و احساسات زیادی را می‌توان در این باره نوشت و بیان کرد.

هوش مصنوعی: اگر به تو وفا کرده‌ام، حرف‌های بی‌معنی نزده‌ام. اگر دل من با تو صمیمی است، بار دیگر صادقانه این را می‌گویم.