هوش مصنوعی: جز تو، ای ترک ستمکار، من از زیبایان دیگری دلبری را ندیده‌ام که این‌گونه دل‌خراش باشد.

هوش مصنوعی: رنج و آزارهای تو بر ما بی‌نظیر است، چون هرگز کسی نشنیده که از گل، خار به وجود بیاید.

هوش مصنوعی: به چهره خوش و دل‌انگیز یک زنی از دیاری سوری، همچون مرواریدی درخشان و زیبا، شبیه به باغی پر از درختان گل‌نار.

هوش مصنوعی: می‌توانم تو را مانند یک درخت سربلند توصیف کنم و می‌توانم رفتارت را به زیبایی یک کبوتر بیان کنم.

هوش مصنوعی: اگر درخت سرو بلند و راست بایستد، بزم و سرودی خوش برپا می‌شود و اگر پرنده‌ای مثل کبک در کنار بیدار شود، می‌تواند به نشانه‌ی شب‌نشینی و شادی باشد.

هوش مصنوعی: ولی کبکی که در وجود گلش است، بر سروی که در زیبایی چهره‌اش باران نازل می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چطور به آسمان برسم، چون دلی را که تو به طور پنهانی از من به دور برده‌ای، نمی‌توانم فراموش کنم.

هوش مصنوعی: بسیار طبیعی است که از این درد و غم ناشی از جدایی، به نشستن رو به دیوار و دوری از تو فکر کنم و در این حالت تا ابد باقی بمانم.

هوش مصنوعی: من حتی نمی‌توانم بهای خاک پای تو را بدهم، چون تو را خریدار کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه می‌دانم که امید به نتیجه این کار تمام شده است، اما نباید از او روی برگردانم.