شمارهٔ ۴۱
 افتادکجا سوی گدائی نگهش 
 کز دولت بندگی نیاورد شهش 
 چون سرمه به چشم مردمم ساخت عزیز 
 تا خوار شدم چو خاک برخاک رهش 
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
 افتادکجا سوی گدائی نگهش 
 کز دولت بندگی نیاورد شهش 
هوش مصنوعی: به کجا رسیده که به زانو درآمده و نگاهش را به گدایی دوخته است، چرا که از قدرت و عظمتش چیزی باقی نمانده است.
 چون سرمه به چشم مردمم ساخت عزیز 
 تا خوار شدم چو خاک برخاک رهش 
هوش مصنوعی: من به مانند سرمهای در چشم مردم شدهام که عزیز و دوستداشتنی جلوه میکنم، اما در حقیقت به اندازه خاکی که زیر پا میرود خوار و بیارزش هستم.

صفایی جندقی