شمارهٔ ۴۱
افتادکجا سوی گدائی نگهش
کز دولت بندگی نیاورد شهش
چون سرمه به چشم مردمم ساخت عزیز
تا خوار شدم چو خاک برخاک رهش
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
افتادکجا سوی گدائی نگهش
کز دولت بندگی نیاورد شهش
هوش مصنوعی: به کجا رسیده که به زانو درآمده و نگاهش را به گدایی دوخته است، چرا که از قدرت و عظمتش چیزی باقی نمانده است.
چون سرمه به چشم مردمم ساخت عزیز
تا خوار شدم چو خاک برخاک رهش
هوش مصنوعی: من به مانند سرمهای در چشم مردم شدهام که عزیز و دوستداشتنی جلوه میکنم، اما در حقیقت به اندازه خاکی که زیر پا میرود خوار و بیارزش هستم.