صفای اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این قطب وجود جسم بیجان تو نیست</p></div>
<div class="m2"><p>این دائره بی نقطه سلطان تو نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>این باد و بساط بی سلیمان تو نیست</p></div>
<div class="m2"><p>آن نیست که در قبضه فرمان تو نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۲

این قطب وجود جسم بیجان تو نیست
این دایره بی نقطه سلطان تو نیست
این باد و بساط بی سلیمان تو نیست
آن نیست که در قبضه فرمان تو نیست

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر این است که وجود مادی و جسمانی ما حقیقت واقعی نیست. دایره زندگی و قدرت‌های ظاهری نیز به ما تعلق ندارند. چیزهایی که در زندگی به دست می‌آوریم یا داریم، همگی به اندازه فرماندهی و اراده‌ی ما نیستند و حاکم بر ما نیستند. در واقع، این مضامین به ناپایداری و بی‌ارزشی اشیاء مادی در برابر حقیقت می‌پردازند.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: این موجودیت و وجود تو تنها جسمی بی‌روح نیست و این دایره بدون نقطه، که می‌تواند نمادی از قدرت و سلطنت باشد، متعلق به تو نیست.

این قطب وجود جسم بیجان تو نیست

این دائره بی نقطه سلطان تو نیست

هوش مصنوعی: این دنیا و آنچه در آن است به دست تو نیست و تمامی امکانات در اختیار تو نیست.

این باد و بساط بی سلیمان تو نیست

آن نیست که در قبضه فرمان تو نیست

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده