هوش مصنوعی: ای تابش روشن و دلنواز، همچون خورشید در آسمان، بگذار تا در دل من، که مانند جام جم پر از زیبایی و احساس است، نوشیدنی روح‌افزایی بریزی.

هوش مصنوعی: ساقی، ای که لطف و برکت تو بی‌نظیر است، از آن می شیرین بیاور که بتواند زهر را به درمانی تبدیل کند.

هوش مصنوعی: عشقم را که در حال از بین رفتن است، با نوشیدنی جاودانی حفظ کن. این جاودانگی یعنی اینکه مرا از خودم جدا کرده و به فنا برسانی.

هوش مصنوعی: بیا تا از سرخی گل همانند شقایق، سنگ شویم. بیا باده بیاور، با بوی گلاب و رنگ عقیق.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که نوشیدنی‌ای وجود دارد که شفاف و خوشبو است و در دل انسان‌ها از زمان‌های قدیم باقی مانده است. این می به نوعی باهوش و جذاب است و حس خوبی را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: کدام دل عارف می‌تواند باده حقیقت را از او بگیرند، در حالی که دیگران در میهمانی عرفانی به سر می‌برند؟

هوش مصنوعی: همه چیز دوباره تغییر کرده و باده‌ای که از گذشته باقی مانده، غم‌های جدیدی را از یادم می‌برد.

هوش مصنوعی: معبود من، مانند لعل تو در یمن سنگی وجود ندارد. برای این که باران بر اردن ببارد، لعل‌ها را بریزید.

هوش مصنوعی: به رنگ گل لاله و سنگ عقیق و عطر سمن، بر روی چهره‌ای به زیبایی و سرخی بیشتر از سیب، می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عشق من که زیبایی‌اش مثل زلف توست، اگر به سر گدایان بیفتد، می‌تواند به سلطنت برسد.

هوش مصنوعی: بوی عطر خوشی را به یاد می‌آورد که اگر موی تو رد شود، حتی به دورترین سرزمین‌ها مثل چین و ختا هم می‌رسد.

هوش مصنوعی: زمانی که سرزمین ختا و چین نابود شود، مانند تصویر یک خانه خواهد بود که بدون جان و روح، فقط به شکل یک نقاشی از پنجه مانی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من برای دل aching غمت، ای زیبایی نوازشگر، بیشتر از آنکه در دستانت بمانم، به زلف‌های تو، ای ماه آرامش‌بخش، علاقه دارم.

هوش مصنوعی: عشق در دل یک انسان زنده و پرشور، می‌تواند مانند گلی زیبا و پررنگ باشد، اما در دل کسی که هیچ احساسی ندارد، حتی اگر چیزی خوشبو و زیبا وجود داشته باشد، همچنان بی‌روح و مرده است. حس و عشق، جلوه‌ای زنده و جذاب به زندگی می‌بخشند که بدون آن، حتی زیباترین چیزها هم معنای واقعی خود را از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: هوای قد و قامت تو در دل من هزار بار خوش‌تر از این سروهای باغ است.

هوش مصنوعی: شرابی که از تاکی به وجود آمده که در دنیای نامحدود وجود دارد، قلب انسان را درختی کامل مانند درختان باغ بهشت می‌سازد.

هوش مصنوعی: خاک درخت طوبی را با آب زندگی‌اش می‌آمیزند و از آن شراب حقیقت را می‌سازند. اگر این مواد با خاک و آجر ترکیب شوند، نتیجه‌اش چیزی خاص خواهد بود.

هوش مصنوعی: از خاک و خشت می‌سازند و روی آن نقشه‌ای می‌کشند، اما در این میان، خود نقشه به سخره می‌خندد و بر قبله و نیایش مسلمانان تکیه می‌کند.

هوش مصنوعی: برای من که شادابم، آن شراب سرخ رنگ را بریز؛ و در روز ماه نو از دیگ آفتاب برزید.

هوش مصنوعی: به آتشی که به دل من انداختی، بر افروختن آن را با آب خاموش کن، و از موهایت در لیوان شراب خوش‌عطر بریز.

هوش مصنوعی: از سنگ‌های قیمتی، مانند لعل که به رنگ انار است، شراب بریز و از آن شراب، به مغز خود شادابی و آرامش بده تا از حالت نگرانی و سردرگمی خارج شود.

هوش مصنوعی: ای جان، شراب خوشگوار را که از بهترین انگور به دست آمده، بیاور و با دستانی که شکرین و دل مهربانی دارند، آن را به من تقدیم کن.

هوش مصنوعی: بیا با خود امید و از بین بردن ترس را بیاور، بیا شراب زیبایی و جذابیت را از پیاله‌ی حکیم بیاور.

هوش مصنوعی: شراب دلخواه از بارگاه قدیمی بیاور تا ما را از بند و محدودیت‌های دنیوی رهایی بخشد.

هوش مصنوعی: دیروز در حالی که پیام الهی به گوشم رسید، زیبایی همچون بتی از عطر خوش غالیه بر چهره‌ام نور افشانی می‌کرد.

هوش مصنوعی: حلقه‌ای از مشک را به نمایش گذاشته و در گوشش گذاشته است، و در دل جهان، جنب و جوش و هیاهو به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: وقتی عشق جلوه‌گری کرد، نه عقل برایمان باقی ماند و نه هوش؛ هر دو به دست عشق به قربانی تبدیل شدند.

هوش مصنوعی: چون از در وارد شد، ما را متوجه خودش کرد. آن ماهتابی که داشت، همانند گلی تازه و خوشبو بود.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت یک گل اشاره دارد که به نوعی با گل‌های دیگر مقایسه می‌شود. لاله، که یک گل زیبا و خوش‌رنگ است، نشان‌دهنده جذابیت و شگفتی طبیعت است. بنفشه نیز به خاطر لطافت و دلنشینی‌اش شناخته می‌شود. در اینجا، شاعر به زیبایی و نازک‌طبعی این گل‌ها اشاره دارد و از آنها به عنوان نمادهایی برای مقایسه با یک سرو و کبک سخن می‌گوید. بدین ترتیب، این تصویرسازی به ما احساس درخشندگی و دلپذیری را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: دل‌ربا و زیبا است، همچون یک پری، که به آرامی و به طور پنهانی قلب‌ها را تسخیر می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی موهایم، کافر شده، و بر دامن عقاید بزرگ‌ترین شاهان نگریسته است و به من درویش توجه کرده است.

هوش مصنوعی: به درد دل خود مرهمی برای آرامش بخشیدن نیاز داشتم. به آن نوشدارو گفتم که بهتر است در جایی راحت‌تر و مطلوب‌تر قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: در میان گروهی از معشوقان، به زلفی آشفته دست می‌زند و با اشاره به مکان آرامش، از بی‌نظمی و اضطراب سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: به من پیاله‌ای پر از شراب و نور بده، تا بنوشم این می را که تجلی محبوب است.

هوش مصنوعی: دل من که از اندوه به مانند بوتیمار (ماهی) غمگین و غرق در اندوه بود، با نوشیدن باده به حالت شادابی رسید و دوباره مثل جبرئیل، روحی تازه یافت و زنده شد.

هوش مصنوعی: او از خود خارج شد و مانند منصور بر فراز دار به شهادت رسید؛ چرا که در تسلط بر وحدت وجود، نداهای جلال و عظمت الهی را سر می‌داد.

هوش مصنوعی: زمانی که جسم من در عشق مورد فدا قرار گرفت، صدای ندا از سوی عرش وجود به گوش جانم رسید.

هوش مصنوعی: ای تو که مانند نور آفتاب، هدایت خداوندی را می‌تابانی، در جستجوی حق و حقیقت، از خود و خودخواهی‌ات فاصله بگیر.

هوش مصنوعی: کسی که در دشت توحید یادآوری خاصی دارد، به همراه خود روح و وجود عریانش را به دوش می‌کشد. او همچون پارچه‌ای زیبا و گرانبهاست که در عین حال، عدم و عریانی را نیز بر خود دارد.

هوش مصنوعی: گوش دل من نغمه‌ای از غیب شنید، مانند پرنده‌ای که از قفس آزاد شده و در حال پرواز است، به نامی اشاره کرد.

هوش مصنوعی: پرواز کن و به دنبال هدف‌هایت برو، چون در زندگی از مشکلات و چالش‌ها عبور کرده‌ای. در این مسیر، نام و ویژگی‌هایت باقی مانده و به شیوه‌ای با قوت و ناز به دیگران نیازمند شده‌ای.

هوش مصنوعی: در زیر سایه پرچم یکتاپرستی، مانند بازهایی که در بام قصر جلال پرواز می‌کنند، زندگی و آبادانی می‌یابند.

هوش مصنوعی: شاهی که دلش مکان عرش الهی است، چگونه می‌تواند در جایی محدود مانند زمان و مکان قرار گیرد؟

هوش مصنوعی: زمانی که فرشتگان فرمان الهی را به اجرا در می‌آورند، دلیلی بر ظهور و بروز وجود یکی از نشانه‌های خداوند خواهد بود و این، مبنای وجود همه چیز خواهد بود.

هوش مصنوعی: از سمت غرب خورشید پنهان می‌شود و خورشید شرق نمایان می‌گردد و باعث می‌شود که همه موجودات به وجود آیند.

هوش مصنوعی: پادشاهی که عقل او موجب استقامت و پایداری است، روز قیامت من و دل من به خاطر قامت و حضور او در حال قیام و ایستادگی است.

هوش مصنوعی: اوج شکوه و زیبایی او همچون قیامتی است که به پا می‌شود، زیرا او امامی است که بر تمامی موجودات حکومت می‌کند و همه در برابر جایگاه رفیع او به بندگی می‌پردازند.

هوش مصنوعی: از یک تجلّی، موجودی با ویژگی‌های نیکو به وجود آمده است که شامل چهار و هفت (که به نوعی اشاره به عددها و مراحل مختلف دارد) و نیز شامل انسان‌های برتر و پایین‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی که در پی سالک (جستجوگر) حرکت کند، می‌تواند در مسیر عدالت گام بردارد و به راستی در راه حق و انصاف پیش برود.

هوش مصنوعی: در دوران باستان، قدرت و سلطنت بزرگانی که به عدالت و انصاف اهمیت می‌دادند، به‌واسطه‌ی حکومت علویان و اصولی که آن‌ها پیروی می‌کردند، به صورت کامل از بین رفت و تحت تاثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: بندگان در سرزمین‌های عادلانه، به جای اینکه تحت مراقبت مناسب قرار گیرند، تحت سرپرستی کسی قرار می‌گیرند که شایسته نیست و می‌تواند به آن‌ها آسیب برساند.

هوش مصنوعی: فقیر درگاه خداوند، در حقیقت، پادشاهی است. دلی که در آن خرابی و ویرانی برای خدا وجود دارد، خود دارای گنج و ارزش عظیمی است.

هوش مصنوعی: فقر به عنوان یک پادشاه در آستانه درویشی نشسته است و ثروت به مانند سایه‌ای بر سر او قرار دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شخصی که حقیقت و وحدت را درک نکرده، نمی‌تواند به زیبایی و ارزش‌های عمیق دل دست یابد. دل او خالی از هماهنگی و نظم است و در نتیجه، نمی‌تواند به گنجینه‌ای از معرفت و عقل برسد. این اشاره دارد به اینکه تنها وقتی انسان به وحدت و ارتباط عمیق با هستی پی ببرد، می‌تواند به عمق وجود خود و خیر و زیبایی دست پیدا کند.

هوش مصنوعی: علی، گوهر ارزشمندی است که در دریای بی‌پایان دل جا دارد و عشق او مانند پرنده‌ زیبایی است که در دل nesting کرده است.

هوش مصنوعی: ولایت او همچون دام دل است و محبت او مانند دانه‌ای است که از خیمه درویش به خانه دل می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از عشق او سخن بگویم، داستان دل به حدی نیست که حتی با صد سال عمر پر شود.

هوش مصنوعی: دل‌هایی که در تنهایی و تجرید به خداوند وابسته‌اند، و سرهایی که به دنبال آزادی هستند و در دام خداوند گرفتارند.

هوش مصنوعی: ای رهگذری که به دنبال راستی، به نصیحت من گوش کن. عاشق شو و در عشق تلاش کن، زیرا عشق، نشان و نشانه‌ای از آرامش و بلندی روح خداوند است.

هوش مصنوعی: کسی که در مسیر عشق است، مانند مرکب خداوند سوار بر اسبی است که به راحتی به سوی آسمان‌ها حرکت می‌کند و می‌تواند بر تمامی موانع غلبه کند.

هوش مصنوعی: خداوند فرمانده و سرپرست اولیای الهی است و علی، ولی و نماینده اوست. ظهور اصل و حقیقت وحدت ازلی در اینجا تجلی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: او به صفات ذاتی‌اش پایدار و از ابتدا بوده است، چرا که به دلیل کمالاتش، بی‌نظیر و بی‌همتاست.

هوش مصنوعی: به خاطر برتری و عظمتش او را علی نامیده‌اند، چرا که وجودش تجلی صفات الهی است.

هوش مصنوعی: شاهی که به خاطر غم‌ها و دردهایش، لباس خورشید را از دست داده، مانند ماهی است که نورش به اندازه‌ای درخشان است که می‌تواند آفتاب را در آسمان‌ها تحت‌الشعاع قرار دهد.

هوش مصنوعی: او از هرگونه شرک و تردید دور است و از نفاق به‌کلی پاک است. وجود او همچون زری می‌درخشد که به سختی به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: حقیقت وجود او هدف و دلیل اصلی سر و وجود توست و راه و روش او، پایه و اساس زندگی انسانی است.

هوش مصنوعی: در این مسیر، من و دل به عشق او، مانند دو انسان سالخورده و با تجربه‌ایم که در محبت او به خوبی رفتار کرده و به نسل‌های پیشین خود افتخار می‌کنیم.

هوش مصنوعی: شهید شاه به شناخت و درک عمیق خود از علی اشاره می‌کند. او به حقیقتی که در دریا وجود دارد، آگاه است و به نوعی از آن استفاده می‌کند. این بیان نشان‌دهنده ارتباط نزدیک و مستقیم او با حقیقت و وجود علی است.

هوش مصنوعی: ما دو گوهر هستیم و از دریای شگفت انگیر نجف. از نعمت آن دست که منشأ بارش‌های نیسانی است، بهره‌مند می‌شویم.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند، وجود شخصیت بزرگ و مقدس پیامبر اسلام را مورد توجه قرار داد، فرصتی برای حکومت و رهبری به خاندان علوی بخشید.

هوش مصنوعی: حقیقت واحد در شکلی شکوهمند و معنوی ظاهر شد و بر بالای عرش بلند و عظیم نمایان گردید.

هوش مصنوعی: پرچم وحدت برافراشته شد و هیچ چیز جز خدا باقی نماند؛ خدایی که همتایی ندارد.

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگ، ستارگان مانند سیهل و سماک از نور تو زنده‌اند. تو پادشاهی و خورشید و ماه در برابر تو همچون بنده‌هایی هستند.

هوش مصنوعی: تو کسی هستی که اشک‌های من نشان‌دهنده اشتیاق من به لبخندت است. اگر برایت پسندیده است، رنگ چهره‌ات را بردار و خودت را نشان بده.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به زیبایی و جذابیت فردی اشاره می‌کند که مانند آفتاب درخشان و روشن است. او بیان می‌کند که سر بر زمین گذاشتن و به احترام این فرد، چونان نشان از کاهش ارزش و مقام نیست، بلکه نشانه‌ای از ارادت و عشق است. او با ناز و احترام به خاک پای این شخص می‌نشیند و در واقع این عمل را مایه‌ای از افتخار می‌داند.

هوش مصنوعی: در درونم به من گفتند که از عرفان و جستجوی معانی بالا دست بردار و به دنبال ثروت و قدرت نباش و به جای آن، فقر و کمبود خود را پنهان کن.

هوش مصنوعی: شخصی می‌گوید که چه چیزی را باید گفت، در حالی که باید از وصال معشوق دست کشید و به او روی بیاورد و دل و جان را پشت سر بگذارد.

هوش مصنوعی: دفتر توحید و ستایش را پاک کن و مرا به حال خود بگذار، چرا باید به کار دیوانگان و دیوانگی‌های آنها بپردازم؟

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم دل خود را به جسمم پیوند بزنم، زمانی که از دوست دل خود را به خودم پیوسته‌ام؟

هوش مصنوعی: چرا باید دل به شرارت بسپارم وقتی که من در این سلطنت، خود را در بند می‌بینم؟

هوش مصنوعی: من سخن از عشق تو را چنان بیان می‌کنم که با کمک الهی، آسمان و زمین را در بر بگیرد.

هوش مصنوعی: من عاشق و پیرو تو هستم و حتی آسمان نیز به نوعی زیر دست من است. از آنجا که با تو آشنایی دارم، برکت و خوشبختی نیز به من روی می‌آورد.

هوش مصنوعی: سخن از نغمه‌های دلنواز است، اما پاداش این نغمه‌ها، زحماتی است که برای خودم کشیده‌ام. نور ستاره در آینه، نمایانگر زیبایی و صفای درون من است.

هوش مصنوعی: چشم او به خاطر ستایشت مثل گردو است، نمی‌دانم چه بگویم که چقدر از این سرمه زیبا و پاک سپاسگزاری کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به عشق و وابستگی عمیق خود به معشوق می‌پردازد. او می‌گوید که عشقش به معشوق آنقدر خالص و ناب است که تحت تاثیر دنیا و کثرت‌های آن قرار نگرفته و از پاکی و وحدت دور نشده است. این بیان نشان‌دهنده حالتی از تواضع و ارادت به معشوق است که شاعر خود را در برابر عظمت او کوچکی می‌بیند.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و احساسات عمیقم، با تمام وجود و روحی پرشور زندگی می‌کنم و هرچند که به نظر می‌آید در ظاهر دچار آشفتگی و بی‌نظمی هستم، اما در درونم همیشه کنترل و قدرتی عمیق دارم.

هوش مصنوعی: من عاشق خدایی هستم که بر عقل و نفس خود حاکم هستم. به این ترتیب، می‌توان شرافت و ارزش این وجود ناپایدار را مشاهده کرد.