هوش مصنوعی: زمان آن رسیده است که دوباره در کنار یاسمن، رنگ و بوی زندگی را به سینه زمین بازگردانیم.

هوش مصنوعی: وقتی که سرزمین طوی به باغی تبدیل شد، موسی با شتاب و شجاعت دستش را به سمت آستینش برد و گل ید بیضای خود را بیرون آورد.

هوش مصنوعی: گل را با آب قبطی ترکیب کرد و سپس مانند شبانی که گوشه‌ای سرخ شده، سر از درختان برداشت.

هوش مصنوعی: خاک به خاطر گل سرخ تیره و سیاه شد، مثل اینکه سنگ شقیق با صفا و شفاف شده است.

هوش مصنوعی: بر روی گل سرخ، غبار کوه را پاک کن، ای زیبای دوچهره، بی‌درنگ بیا.

هوش مصنوعی: از آئینه من، مانند آفتاب، زنگارها را کنار بزن و درخشش خود را نشان بده، ای آفتاب من، مانند ماه در دستان میگسار.

هوش مصنوعی: من به خاطر خواب سنگین و افسردگی ناشی از شراب دیشب، احساس سنگینی و ناراحتی می‌کنم. زیبایی دختران ترک، به‌خصوص یکی که مانند گل رز است، تمام تمرکز مرا از دستم برده است.

هوش مصنوعی: دوباره خون سیاوش را به جوش بیاور، آن نوشیدنی که از سیرت سروش خالص‌تر است.

هوش مصنوعی: ای می‌فروش، بگذار جام خسرو را بر زمین بیفکنیم و غم شیطان و تو مأمور تهمتن و به مانند گرز گاو سرد بر سر بزنیم.

هوش مصنوعی: در ماه خرداد، بهشت را به هشت افسر می‌بخشند، در حالی که زمین زشت و بی‌رحم است.

هوش مصنوعی: موری به زیبایی ساغری از جم، سنگ را به هوش تحویل داد. آیا کسی که بر تخت نشسته زندگی را به کسی که در مزرعه تلاش می‌کند نمی‌دهد؟

هوش مصنوعی: در روزگاری که بهمن درخشانی به وجود می‌آید، مانند آتشکده‌ای در دل جام جم، ترس و وحشت را نابود کن و به شکوه و قدرت سفندیار برس.

هوش مصنوعی: ای دختر ترک با موهای زیبا، از عطر مشک بپاش و بر گونه‌ات مانند گل لاله تزیین کن و با سنبل زینت بده.

هوش مصنوعی: مرا با عطر خوش مشک مدهوش کن و این حالت پریشانی و افسردگی‌ام را با زیبایی و طراوت گل‌های لاله تغییر بده.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات را مانند لاله‌های بهاری در دو طرف پیاله بگذار، چهره‌ات همچون لاله‌های بهار درخشان و چشم‌نواز است.

هوش مصنوعی: برخیز ای پسر، که باید با نوشیدن شراب، غم و اندوه را فراموش کنیم و از سختی‌ها رهایی یابیم.

هوش مصنوعی: جامی که به دست ماست، از سر کاوس و کیست. بیایید جان خود را سوار بر مرکب خوشبختی کنیم.

هوش مصنوعی: ما در جایی که هلال ماه است، به نوشیدن می‌پردازیم و سوار بر اسب آفتاب می‌شویم.

هوش مصنوعی: امسال بهار، زیبا و تازه است و به ما شادی و خوشحالی می‌آورد، بی‌آنکه از سردی‌های زمستان، یعنی بهمن و دی، خبری باشد.

هوش مصنوعی: در چشمی که یار در آن حضور ندارد، هر چیز دیگری به مراتب ناگوارتر از خار به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: از منبری که بدون دم منصور است، با این ترانه‌ای که تازه‌تر از آن منبر است، بهره ببر.

هوش مصنوعی: پرندگان در بارگاه سلیمان شادی می‌کنند و بلبل آواز عاشقانه‌اش را بر سکو و جایگاه گل می‌خواند.

هوش مصنوعی: هدهد، تاج پرافتخار را بر سرها قرار داد، در حالی که در پای درخت سرو و گل لاله مانند چشمان خروس نشسته است.

هوش مصنوعی: آب و هوای سرسبز و دل‌انگیز ساری، پرنده‌ای را به یاد می‌آورد که در حال پرواز و آوازخوانی است. این پرنده در مقام بوسه زدن بر پای محبوبش، به شادی و نشاط می‌رقصد و از صدای خودش لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: ما هم خوشحال‌تر هستیم که زلف دوست را به دست بگیریم؛ آن رشته‌ای که محکم‌تر از آن، نشانه عهد و پیمان ماست.

هوش مصنوعی: خاصه اینکه وقتی از کنار او می‌گذری، بویی از عطر و لطافتش احساس می‌کنی که تو را به یاد گل‌ها و زیبایی‌های باغ می‌اندازد. نگاه سرخ و نرم موهایش چنان جذاب است که گویی خود باغی است از زیبایی و جذابیت.

هوش مصنوعی: شایسته نیست که باد بر مغز انسان بوزد، پوست را بشکاف و از آن زلف دوست را به تو الهام کند.

هوش مصنوعی: ما ای پسر، به خاطر عشق تو متولد شده‌ایم و تمام وجودمان را فدای زلف‌های تو کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: دل را به خاطر یاد تو از دست داده‌ایم و در دور چشم‌های مست تو در آشامیدن باده غرق شده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر چیزی غیر از سینه‌ی تو برای ما ساده و بی‌درک است، ای سینه که پاکی و صافی‌ات از عقل و فهم دوستان هم بیشتر است.

هوش مصنوعی: تو شاه منی و مانند ماهی هستی که در بند تو گرفتار است، خورشید هم در کنار تو مانند درختان بلند قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: بر جان لاله، نشانی از لبخند تو وجود دارد و عشق تو مانند سایه‌ای بر گرد سمند کوهسار سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زیبا که در چنگال محبت تو گرفتارم، امروز هیچ کسی جز تو را در این سرزمین نمی‌بینم که لایق سلطنت باشد.

هوش مصنوعی: به تار و پود نازک و ساده، زینتی زیبا از گل قرار داده‌ای و بر سر آن، زیوری به رنگ سیاه گذاشته‌ای.

هوش مصنوعی: در دنیای بزرگی که متعلق به توست، شیوه‌ای متفاوت را آغاز کرده‌ای و بر ابهت و زیبایی آن افزوده‌ای.

هوش مصنوعی: تو ای آفتاب تابان، فراتر از همه چیز ایستاده‌ای، همچون یک پایه که نورش را بر سر و جویبار می‌پراکند.

هوش مصنوعی: بیا بایستیم و با هم از زیبایی‌های جام جم صحبت کنیم، وقتی که صبح زود می‌شود و به سرخی صبح دم می‌رسیم.

هوش مصنوعی: ما درباره ارزش و مقام دوستی صحبت می‌کنیم؛ در حالی که در شرایطی مانند جبر و اختیار، نمی‌توانیم از کم و زیاد چیزی بگوییم.

هوش مصنوعی: یه همدلی و اتحاد خوبیه که بیاید با همدیگه از این لحظه استفاده کنیم و نظام زندگی‌مون رو که شامل اجبار و انتخاب هست، تغییر بدیم.

هوش مصنوعی: ما در مسیر عشق، به عنوان راهنما قرار داریم و درد و رنج یکدیگر را درک می‌کنیم، همان‌گونه که چشم‌انتظار و شگفت‌زده از زیبایی‌های عشق هستیم.

هوش مصنوعی: ما از همه سو بیگانه‌ایم و تنها دوستی که داریم عشق است، حتی اگر در آتش عشق بسوزیم.

هوش مصنوعی: دل به عشق قدیمش محکم چنگ زده و می‌داند که مانند عشق، هیچ چیز دیگری در دنیا پایدار و ثابت نیست.

هوش مصنوعی: من به پیمان وفاداری خود پایبند هستم و از هر چیزی جز عشق به این مو، جدا می‌باشم.

هوش مصنوعی: من یک درویش هستم و در خانقاه زندگی می‌کنم؛ اما در دنیای فقر و نقص، شاه و صاحب مقام‌ای هستم.

هوش مصنوعی: من به خاطر ظهور قائم آل محمد (ص) دایره وجود را به دور او می‌چرخم، زیرا او مرکز امور جهان است و همه چیز به او مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: فرزندی که در زمانه‌ ما به دنیا آمده و شایسته‌ترین افراد او را احاطه کرده‌اند، شادی و سرهای شاداب را به وجود آورده و همه از خوشحالی به رقص درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: در دل انسان، ارتباطی میان عالم غیب و عالم شهود وجود دارد، و در زیر فرمان خداوند، حتی مورچه‌ای ضعیف نیز به عنوان موجودی با ارزش و دارای اثر در عالم وجود دارد.

هوش مصنوعی: این نعمت و برکت که ما می‌بینیم ناشی از وسعت وجود اوست و از او تا به اینجا که به شکل عقل و ماده در می‌آید، به وضوح دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: کودکی که از روشنایی و جلوه‌گری او به دنیا آمده، نشان‌دهندهٔ حکمت و تجربهٔ یک فرد بزرگسال است. در عین حال، عقل کودکانه نیز پیشرفته و دارای درک عمیق و آگاهی است.

هوش مصنوعی: عقل و فهمی که نورش از دل خود انسان می‌تابد، همانند مدیری است که چرخ‌های زندگی را به حرکت در می‌آورد.

هوش مصنوعی: چرخشی که جهان را مثل بچه‌ها در خود می‌چرخاند، مانند آفتاب از آسمان وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای خورشید، تو به این خاک و آب خدمت کن و سپس در آسمان ابدی همچون خورشید بدرخش!

هوش مصنوعی: در کنار بزرگانی که در میدان جنگ هستند، قدم بزن و مانند ذرات نور خورشید، از فضایل و ویژگی‌های آنها بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: با مهارت و زیبایی با انسان‌های باهوش رفتار کن و در کنار زندگی مجلل و با شکوه خود، از ارزش‌های حقیقت و نجابت نیز غافل نمان.

هوش مصنوعی: شاهی که در اوج خوش شانسی و سعادت است، در واقع خوشبختی‌اش ناپایدار و بلافصل است، زیرا عمر و قدرت او به زودی به پایان می‌رسد و توافق و عهدش محکم و استوار نیست.

هوش مصنوعی: در دل سالک، چون موسی که در طور به مناجات می‌رفت، هنگامی که رخت خود را برمی‌کشید و از بین می‌رفت، تجلی الهی رخ می‌نمود و در نتیجه، کوه خاموش و ساکت می‌شد.

هوش مصنوعی: صدایی که به گوش کلیم (موسی) رسید، از درخت بود و شعار مهدی بر قله‌های کوهستان طنین‌انداز است.

هوش مصنوعی: بر فراز کوه، صدای کیست که می‌گوید من خدایم؟ در میان این همه صداهایی که به گوش می‌رسد، صدای یکتایی که وحدت را بیان می‌کند از کدام سرچشمه است؟

هوش مصنوعی: آوای اینجا برایم آشناست، اما شخص آشنا کیست؟ از هر چیزی که وجود دارد، این ملاقات‌ کردنی که پیش آمده، متعلق به کیست؟

هوش مصنوعی: به جز انگشتری که نماد سلطنت و ولایت است، هیچ‌کس دیگری نیست که بتواند همچون محمد با من حرف بزند، حتی مور و مار نیز صدای او را می‌شنوند.

هوش مصنوعی: سلطان و فرمانده انسان‌ها، خداوندی است که هم در باطن و هم در ظاهر وجود دارد. او شاهی است که در یقین و اطمینان قرار دارد و هیچ شکی در مورد او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مور در اینجا به عنوان نمادی از اوج قوا و عظمت است، که قدرتی را از جیب مار به نمایش می‌گذارد. این نشان‌دهنده‌ی قدرت و توانایی‌های بزرگ است. وقتی مار موسی بدون کمک شعیب به مبارزه می‌پردازد، به نوعی نماد توانایی‌ها و ویژگی‌های درونی نهفته در وجود افراد است که وقتی به کار گرفته شوند می‌توانند به شکل‌های شگفت‌انگیزی ظاهر شوند.

هوش مصنوعی: اژدها به کمال رسید و مار، عیب دجال را در خود فرو برد. در واقع، شرک و نافرمانی از خدا به مهدی، کار را به پایان می‌آورد.

هوش مصنوعی: ما پیرو راه و روش این درگاه هستیم و در خانه فانی او، خداوند، ساکن هستیم.

هوش مصنوعی: ما در عشق مانند قطره‌ای هستیم که در دریای وسیع غرق شده است، اما از سوی دیگر، من و دل‌ام همچون دو دانه‌ای هستیم که در کنار هم قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: ما را صدا کن، زیرا در غم عشق او داستانی داریم. ای هم‌نفس، اگر به دنبال یادگیری در عشق یار هستی، به ما مراجعه کن.

هوش مصنوعی: در این بیت، به افرادی اشاره می‌شود که در دنیای عشق و عرفان به دنبال حقیقت و کمال هستند. این رندان یا عارفان، با تعداد زیاد و ویژگی‌های خاص، همچون پرورش‌یافته‌هایی از سوی یک معلم بزرگ، می‌خواهند به مقامات بالای معنوی دست یابند و در جستجوی یگانگی و حقیقت هستند.

هوش مصنوعی: مراقب باش زیرا دوستان و همراهانت همگی درستی و صداقت را دارند و نسبت به تو آگاه و مطلع هستند.

هوش مصنوعی: هر جا که می‌روی، فقط باید به ولی توجه کنی، زیرا کسی نمی‌تواند تو را از مسیر خود دور کند.

هوش مصنوعی: ای صاحب مقام و قدرت، عقل تو از سطحی پایین‌تر است، زیرا سرنوشت و تقدیر زیر فرمان تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: تو در جایگاه عالی و بلند ایستاده‌ای، مانند سرور در بارگاه الهی، و هر دو عالم وجود (که از آن به "کونین" تعبیر شده) به خاطر تو و حالتی که داری، به intoxication زندگی و عشق دچار شده‌اند.

هوش مصنوعی: تنها وجودی که تمام آنچه می‌گویم را جمع می‌کند، وجود توست، ای پنج حضرت، که بر حقیقت استوار هستی.

هوش مصنوعی: شما، سایه‌ای از حقیقت و سلطان دل هستید که از همه زیبایی‌ها، حتی ماه و گل‌های ترکی هم برتر هستید.

هوش مصنوعی: در سرزمین عشق، تو پادشاه بی‌رقیبی هستی که بر عرش آفرینش و طبیعت سلطنت می‌کنی.

هوش مصنوعی: به این معناست که به سایه‌های دیگر توجه کن، زیرا خداوند سایه‌بان تو است. ای سایه، تو بر روی سایه‌ها پا برجا هستی.

هوش مصنوعی: ای دل، نگران زخم‌های ناشی از عشق نباش. کسی را که می‌خواهی پیدا کنی، در آسمان‌ها جست‌وجو نکن.

هوش مصنوعی: سلطان بی‌مکان، دلی از مکان نیابید. در هر چیزی که وجود دارد، هستی او نیز از بی‌مکانی است.

هوش مصنوعی: جز کسی که زمان را می‌داند، در زمین و آسمان به دنبال هیچ‌چیز نرو. این عالم پیر، پرده‌ای دارد که باید آن را کنار بزنید.

هوش مصنوعی: این مسیر، مسیر کسانی است که به دنبال وفاداری هستند. این نوشیدنی از دست دوستداران، همانند ظرفی است که نشان از محبت و ارتباط نزدیک دارد.

هوش مصنوعی: با دیگران نشین و از آشنا خواسته خود را طلب نکن؛ از خود دور شو و به دنبال خدا برو.

هوش مصنوعی: این لطافت و زیبایی را از دل صفا و پاکی جستجو کن؛ چون آینه‌ای که صاف و براق است، نتیجه‌ی نعمت‌ها و برکات بسیاری است.

هوش مصنوعی: من هر چیزی که به دست آورده‌ام، از راه توجه و محبت خاص ولی (ولی‌الله) به من رسیده است. این به مانند صبر رستم است که در سایه وحدت او، بین اختیار و جبر، من به این دستاوردها رسیدم.

هوش مصنوعی: من از این بدن که مانند جوی آب است بیرون آمدم و پرده‌های قبر را شکستم، زیرا از تعلق به این نفس، که مانند یک کافر است، رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: گل با لطف و محبت آب دریا پرورش یافته و ابر رحمت هم به آن کمک کرده است. من همان ابر هستم که باران می‌بارم.

هوش مصنوعی: یک دست به تیغ بده و با هوش و درایت، دل خود را از شرک و نفاق پاک کن تا به سادگی و خلوص برسد.

هوش مصنوعی: در ظرفی که به انتخاب توحید پر شده، شراب بنوش و در عین حال به دنبال قافیه‌ای باش که مناسب انتخاب و اراده یک پادشاه باشد.

هوش مصنوعی: ما را به مانند سوارکاران بر اسب قرار بده و از این تن رها کن. مانند کسی که بر مرکب سریع و قوی سوار است و با قدرت و شجاعت پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: ما را با حق خود از خودمان جدا کن، چرا که ما دروازه‌های نیکی را داریم و تو قدرت علی را داری.

هوش مصنوعی: تو مانند خسرو خورشید هستی که در آسمان می‌درخشی و به مانند ذره‌ای در این جهان به سر می‌بری. ای آفتاب، همگان را با نور خود درخشان کن و ذرات را به پرورش و رشد بپرداز.

هوش مصنوعی: بدن مادی تو به مانند اژدهای گنج به خواب رفته است و مار وجود تو از دو زمان (گذشته و آینده) به وجود آمده و نابود می‌شود.