هوش مصنوعی: بیا و بساط خوشی را فراهم کن تا از شر درد و غم رها شویم و لذت شادابی را احساس کنیم.

هوش مصنوعی: اگر در دل حسی از درد و غم داشته باشی، این احساس در نهایت به صفای درونت کمک می‌کند، همان‌طور که آفتاب با روشنایی‌اش حسادت را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: بیا چیزهایی که داری، چه درد و چه آرامش، زیرا هر دو از ویژگی‌های او هستند.

هوش مصنوعی: یک جام شراب را بریزید، دور از رنگ و بوی آن، به من نگاه کن که چقدر تحت تأثیر میخانه هستم.

هوش مصنوعی: این میخانه از دیرباز پرورش یافته است و راز آن در دل خانه‌ی یک حکیم نهفته است.

هوش مصنوعی: در دل سخاوت و generosity، اساس و پایه‌گذاری زندگی و وجود انسان قرار دارد.

هوش مصنوعی: وجود بی‌نقص و کامل است و به‌خوبی همه جنبه‌های هستی را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من به طور کامل ویرانم کن، زیرا وجود من وابسته به می‌ است؛ و تنها با نابود کردن من، می‌توانی حقیقت مرا اثبات کنی.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم در این دنیا که پر از بیهودگی است، به دنبال معانی عمیق‌تری بگردم و به زندگی‌ام هدف ببخشم.

هوش مصنوعی: هدف نهایی سالک در مسیر کمال، از بین بردن خودی و رسیدن به مقام نفی است، که این مقام در حقیقت جایگاه محمود (حمد و ستایش) است.

هوش مصنوعی: شما فکر می‌کنید که من در حال مستی و خرابی هستم، اما اگر مستی واقعی باشد، باید در خواب نیز آن را ببینید.

هوش مصنوعی: من در حالت مستی هستم، اما این مستی به خاطر وجود خودم است که دنیای پنهان را ویران کرده و دنیای روشن را آباد می‌کند.

هوش مصنوعی: تو جامی از شراب داری که مستان از آن می‌نوشند و جان پرستان به آن عشق می‌ورزند.

هوش مصنوعی: مرا در حالی که در حال مرگ هستم زنده کن، زیرا باید جان بی‌پایان را فدای چیزهایی کنم.

هوش مصنوعی: هر فردی که در راه عشق جان خودش را فدای محبوب کند، می‌تواند به جای یک زندگی، به اندازه‌ی هفتصد زندگی از آن عشق بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: اگر یک دانه را بکاری، می‌توانی هفتصد دانه برداشت کنی؛ این جمله به فراوانی و برکت در کارها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اگر مدام شاداب و سرزنده باشم، قربان آن ساقی می‌شوم؛ به خاطر هر لحظه‌ای از زندگی‌ام که همراه با او باشد و حتی اگر به از دست دادن هفتصد جان دیگر بیانجامد، اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: او از ما زندگی دنیوی را می‌گیرد و به ما روحی تازه می‌بخشد که گویی من آن را به خودم می‌شناسم.

هوش مصنوعی: اگرچه نمی‌توانی من را در این دنیا ببینی، از من غافل نشو و به باطل نپرداز.

هوش مصنوعی: در نورهای روشنایی که از احمد می‌تابد، تا موسی تفاوت‌های زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: موسی هنوز در آسمان‌ها وجود دارد و رسول خدا به‌طور مستقیم تحت تأثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: احمد، به عنوان تجلی ذات الهی، مظهر صفات و لوازم الهی است و در حقیقت، تجلیات ذاتی خداوند را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: حرکت کن تا پرنده‌ای که در آسمان پرواز می‌کند، توانایی پرواز خود را حفظ کند و در مسیر خود باقی بماند.

هوش مصنوعی: در بالا بر جایی که او نشسته است، مقام و منزلتی از آن شاهی است که بدون هیچ همراه و یاری به آنجا رسیده است.

هوش مصنوعی: هر چه از هم بریزد و نابود شود، تنها آنچه از الله و ذات باری تعالی باقی می‌ماند، ستودنی و محمود است.

هوش مصنوعی: به آسمان نزن، که صدای نوا باقی نخواهد ماند، تنها نام احمدی می‌ماند که نشانه‌ی خداوندی است.

هوش مصنوعی: وجود مطلق در اوج کمال و زیبایی، فریاد می‌زند که من را درک کنید و ببینید چه قدر بزرگ هستم.

هوش مصنوعی: به همه کمالات و فضیلت‌های الهی، خداوند بالاترین مقام را اختصاص داد و وقتی که احمد (پیامبر اسلام) به پاخاست، همه این کمالات در او تجلی یافت.

هوش مصنوعی: بله، وقتی که مردان ماهر و هنرمند از جان و دل کار کنند، خداوند با آنها همراهی می‌کند و در کنارشان حضور دارد.

هوش مصنوعی: اگر حقیقتی وجود داشته باشد، جای تعجب ندارد که فقط خداوند آن را بیان کند و هیچ‌کس دیگری توان بیان آن را ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که حق بر یزید ظاهر شد و به شدت در این موضوع غرق شد، این جمله بزرگ را بیان کرد.

هوش مصنوعی: وقتی از آن دنیای غیبی و ترسناک برگشت، گفتند که این حرف از تو نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: از روی ناتوانی با خدا سخن می‌گوید و به او می‌گوید که ای یگانه و بی‌همتا، کجا هستی؟

هوش مصنوعی: این مردم این سخن را از من نقل می‌کنند و داستانی را که در آن وجود دارد، برای من بازگو می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر من بگویم که تنها خداوندی وجود دارد، این حرف من باعث می‌شود که کافر و مشرک به من ظلم کند و رفتار ناپسند داشته باشد.

هوش مصنوعی: من از این اشتباه آگاه شدم و به خداوند طلب بخشش کردم، و با این کار به ایمان خود استحکام بخشیدم و از پیوند نادرست جدا شدم.

هوش مصنوعی: حالا می‌گویم که در مسیر معرفت و جستجوی حق حرکت کرده‌ام، و آن حق تنها خداست و هیچ کس غیر از او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که موجودی از ذات نخستین خود به سمت نهایت حرکت کند، تجلی یافته و به نمایان شدن حقیقت و وجود خود می‌رسد.

هوش مصنوعی: ماهیت و ویژگی‌های اراده و علم به وجود شاه شطرنج نمادین پیوسته است و در نهایت، علم و واقعیت دچار شکست و ناتوانی می‌شوند.

هوش مصنوعی: موضوع این بیت بیانگر این است که با ظهور حقیقت، حالتی از شعف و مستی بر انسان حاکم می‌شود و از وجود مادی و جسمانی بایزید پیر، چیزی باقی نمی‌ماند. به عبارت دیگر، در لحظه‌ای که حقیقت به وضوح آشکار می‌شود، انسان به حدی غرق در این شگفتی و رضایت می‌شود که ارتباطش با دنیای مادی را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: در این دریا، همه وجودم را به فراموشی سپرده‌ام و در این طوفان، خودم را به کام امواج سپرده‌ام.

هوش مصنوعی: بایزید گفته است که حقیقتی که همیشه وجود دارد، در وجود ما نیز نهفته است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی وجود از عدم بیرون آمد و وجود الهی در عالم مشاهده شد و آنچه در عالم پنهان بود، نمایان گشت.

هوش مصنوعی: دوگانگی و تفاوت‌ها نتیجه حالاتی است که وجود دارد و این واضح است که با دید عمیق‌تر، تنها یک حقیقت وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی انسان از دوگانگی و تفاوت‌ها عبور کند و به وحدت دست یابد، در حقیقت به دستاوردی بزرگ در معنای ملک و سلطنت می‌رسد.

هوش مصنوعی: کسی که از این دوگانگی و جدایی فاصله گرفته، تنها یک است و غیر از او هیچ کس دیگر وجود ندارد و این موضوع کاملاً روشن است.

هوش مصنوعی: جز خدا در هیچ مکان و بی‌مکانی نشانه‌ای از هیچ‌کس نیست و هیچ نشانی از کسی در راه بی‌نشان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در این میخانه، گروهی بی‌پروای مستان حضور دارند که به شدت مست و سرخوش شده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که از شدت مستی به زمین افتاده، تمام وجود و زندگی‌اش را در فراموشی‌ فرو برده است.

هوش مصنوعی: یک نفر دریا را به‌خود جذب کرده و منتظر حریفانی است که در خواب هستند، اما او هشیار و بیدار مانده است.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که مقام و رتبه هر فرد به اندازه تلاش و شایستگی او بستگی دارد و در واقع هر کس در حد و اندازه خود به قهرمانی و بزرگی دست می‌یابد. بنابراین، هر انسانی باید به اندازه خود و توانایی‌هایش مورد ارزیابی قرار گیرد و به وحدت در مقام نمی‌رسد مگر اینکه شایستگی لازم را داشته باشد.

هوش مصنوعی: هر فردی به اندازه ظرفیت و توانایی خود می‌تواند صحبت کند و هر زبانی هم به نوبه خود، راهی برای بیان یکسانی دارد.

هوش مصنوعی: هر زبانی برای بیان حقیقت محدودیت‌هایی دارد و کلمات تنها نمادهایی از واقعیت‌ها هستند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در یک عبارت وجود دارد، نشان‌دهنده و تجلی‌دهنده‌ حقیقت آن عبارت است و به نوعی، خود عبارت نیز نمود مولای آن (خالق یا منبع) محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: وجود ما ترکیبی است از ناوجودی و یکتایی، ما در یکجا گرد هم آمده‌ایم که هیچ مشابه و برابری ندارد.

هوش مصنوعی: از این نفی و اثبات، روشن شده که در این مسئله رازهایی پنهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: آن کسی که می‌گوید بایزید در زمان گفتن سخن خود برای بار دوم چیزی نمی‌گوید، در واقع اشتباه می‌کند.

هوش مصنوعی: این گفته، گفتاری بی‌محتوا و نادرست نیست، بلکه تنها سخنانی است که از الهام و حقیقت سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی شاه بر تخت نشسته و در اوج قدرت خود قرار می‌گیرد، خوش شانسی و بخت نیز بر فراز حکومت او طلوع می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سلطنت عشق و معنای واقعی به دل برسد، جان و روح آدمی در آرامش و روشنی قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره می‌شود که وقتی انسان به مرحلهٔ فهم عمیق و معنای واقعی زندگی می‌رسد، خود را در مسیر فقر و نیازمندی می‌یابد. زندگی واقعی و راستین در فقر و سادگی است، و این حالت باعث نزدیکی به حقیقت و رشد روحی می‌شود. در واقع، دولت حقیقی و ارزشمند در درک و قبول فقر نهفته است.

هوش مصنوعی: ای خدا، تاج فقر را بر سرم بگذار و این لباس فقر را بر تنم نیکو و مبارک کن.

هوش مصنوعی: در محله محبت و بخشش، من یک انسان بی‌چیز و نیازمند هستم، در حالی که تو شاه و بزرگ‌منش و با عزت هستی.

هوش مصنوعی: تو سلطانی و من نگهبان درگاهت هستم. قانون شاهی این است که باید به بخشش و مغفرت بپردازد، و هر کس که در این راه کوتاهی کند، گناهکار است.

هوش مصنوعی: جای کسانی که بی‌گناه هستند، در نعمت و خوشی است. چه کسی می‌گوید که رحمت و بخشش از آن خداوند مهربان است؟

هوش مصنوعی: اگر تو به من محبت نکنی، وای به حال من که عقل و اندیشه‌ام به دشمنی با من خواهد پرداخت.

هوش مصنوعی: اگر به من رحم کنی، ای پادشاه، با وجود فقر و نیازم، برکت و موفقیت به سراغم خواهد آمد.

هوش مصنوعی: من و دلم هر دو در یک مسیر هستیم و در این راه، از فقر و کمبودها گذر می‌کنیم تا به رفیق و همراهی برسیم.

هوش مصنوعی: بدان که با امید می‌توانی از آشفتگی نجات پیدا کنی و دو همراه را در حالی که در حال زوال و فقر هستند، یاری دهی.

هوش مصنوعی: غواص غریبی که در زیر آب به کاوش می‌پردازد، حرکات و رفتارهای عجیبی از خود نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: او برای یافتن حقیقت و جاودانگی، خود را از مرز ناپدید شدن درآورد و از دریای بی‌پایان زندگی بیرون کشید.

هوش مصنوعی: او با آتش وارد شد و از آب خارج شد، خدایا، ده کلید برای گشودن این در را به من بده.

هوش مصنوعی: مرا در لوحی بنویس که از یاد نروم، و مانند یک پادشاه، در سینه لوحی نیکو قرارم بده.

هوش مصنوعی: دل مرا همانند سلیمان، که بر تخت سلطنت نشسته، پر از خوشی و شادمانی کن و به من قدرتی بده تا مانند انگشتری بر انگشت خود داشته باشم.

هوش مصنوعی: برخی افراد نادان و بی‌خبر، هنگامی که نام خدا را می‌شنوند، به سرعت فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: در این مسیر، افرادی دیوانه‌وار وجود دارند که بار سنگینی به دوش می‌کشند و به دنبال تغییر و تلاش هستند.

هوش مصنوعی: این غول‌های ناشناخته و بی‌تفاوت، باعث ایجاد هرج و مرج می‌شوند و در نهایت، انسان‌ها را از درک و هویت خود دور می‌کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که نفس مانند دیو و ظالم می‌شود، انسانی که کافر است، به سوی ایمان و حقیقت می‌رسد و در نتیجه، دل سالک به آرامش و سامان می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی نفس این شرک تو را دور کند، دل از وحدت و یگانگی خارج می‌شود و به صورت دیگری درمی‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی که دل آرامش و صفا پیدا کرد، فنا (زوال) به کمال خود رسید و دوره جاودانگی آغاز شد.

هوش مصنوعی: بر لبان من زندگی جاری است و دل من از قید غیر از دوست رها شده است.

هوش مصنوعی: با یک جرعه از زندگی، جهانی از نو زنده کن و از این لحظه بهره‌برداری کن.

هوش مصنوعی: زمانی که تاریکی برطرف می‌شود، نور آشکار می‌گردد. در واقع، حالت بیداری بعد از زوال تاریکی این‌گونه است.

هوش مصنوعی: در گوش من صدای ناپیدایی می‌پیچید که فقط صدای بیداری واضح و روشن بود.

هوش مصنوعی: خداوند یکی است و در دین، وجود دو خدا یا دوگانگی باعث کفر و نادرستی می‌شود. ایمان واقعی، ایمان به وحدت خداوند است.

هوش مصنوعی: ای پیر نادان، با کفر به حقیقت نزدیک نشو، زیرا در این نادرستی و انکار حقیقت، به مرگ می‌رسی.