هوش مصنوعی: در زمین و آسمان، آن معشوقی که می‌خواهم در هیچ‌کجا نمی‌ماند، جز در دل عاشق دیوانه‌ای.

هوش مصنوعی: در هیچ زبانی حرفی وجود ندارد که اشاره به تنهایی نکند؛ با اینکه او همیشه در کنار تنهایی بوده است.

هوش مصنوعی: هیچ سرّی وجود ندارد که از آن سرّی دیگر نباشد، حتی اگر آن سرّ در پرده‌ای از یگانگی پنهان شده باشد.

هوش مصنوعی: مجنون به زیبایی صورت معشوقه‌اش می‌نگرد و او را همانند ماهی هلالی می‌بیند که از دید دیگران پنهان است، اما با این وجود، برای او کاملاً واضح و نمایان است.

هوش مصنوعی: ظهور و نمایان شدن آن گوهر ارزشمند را نمی‌توان به کلمات توصیف کرد. این گوهرهای با ارزش در تلاشند تا از مردم دریا مانند، معانی و روحیات عمیق را بیابند.

هوش مصنوعی: دانایی و توانایی در دیدن حقیقت، ناشی از یگانگی است و در میان تنوع و کثرت، بینش واقعی ما در پرده‌ای از دانایی پنهان شده است.

هوش مصنوعی: مخلوق در برابر فرمان من صبوری می‌کند و من در تعجبم که چگونه کسی می‌تواند با عشق، صبر و شکیبایی داشته باشد در حالی که عقلش سبک و بی‌مقدار است.

هوش مصنوعی: ای طوبی، از این باغ برخواست و روز قیامت را به راه خود بیا، و به تماشای شگفتی‌های بی‌نظیری که در اینجا وجود دارد، بپرداز.

هوش مصنوعی: زیبایی هر جمعیتی به خاطر چهره‌ی زیبا و دلنشین توست، ای محبوب کسانی که منتظر تو هستند، خودت را زیبا و با وقار نشان بده.

هوش مصنوعی: اگر پرده‌ی من را برداری، مانند ابر، خورشید حقیقت را خودت خواهی دید و به خودسری خواهی رسید.

هوش مصنوعی: من پژمانم و به شدت مست و رنجور هستم. ای ساقی، لطفاً حالت مستی را نشان بده و از من پذیرایی کن.

هوش مصنوعی: از زهد و پرهیزکاری، چه چیزی به دست آمده است؟ ای دل بی‌سامان، به خاطر شادابی و شور و شوق دوباره برگرد.