هوش مصنوعی: از تمام زوایای وجودم، به عشق و محبت دوست رسیدم و به جان او، هر چیزی را که غیر از او بود پشت سر گذاشتم.

هوش مصنوعی: من در حال حاضر مشغول به عشق هستم و از نگرانی‌های روزمره و مشکلات زندگی آزاد شده‌ام. به هیچ رنگی، چه سیاه و چه سفید، وابسته نیستم و فقط به عشق خود فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ راهی برای نجات از آسیب‌ها و خطرات زندگی نداشتم، اگر دل به وصال معشوق نبسته و امید به او نگرفته بودم، نمی‌توانستم به سلامت بگذرانم.

هوش مصنوعی: از دل بی‌تاب خود به خاطر طولانی‌بودن زلف او، چه اشک‌ها که نریختم و چه آه‌ها که نکشیدم.

هوش مصنوعی: اگر هزاران روز قیامت برپا شود، هیچ چیزی را نمی‌توان با فتنه‌ای که من از قاتلش با چشم خود مشاهده کرده‌ام، مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: من که مانند خورشید در آسمان دل هستم، به خاطر زیبایی و جاذبه ابروی آن ماه، خود را خم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: مهم نیست که بدن من به گرد و غبار تبدیل شده و بخشی از هوا شده است، زیرا من در صبحگاهی خوشبختی به بهشت روح و زندگی پرواز کردم.

هوش مصنوعی: من آن کبوتر پاک و بی‌نظیری هستم که از دنیای واقعی و آزاد به دام این زندان افتاده‌ام، اما دوباره توانستم خود را از آن رها کنم و پرواز کنم.

هوش مصنوعی: از مکان‌های مذهبی و معنوی که باعث جدایی از روح حقیقت می‌شوند، دوری کن، زیرا من پوشش دنیوی و ظاهری خود را کنار گذاشته‌ام و به دنبال حقیقت و آگاهی واقعی هستم.

هوش مصنوعی: من به خاک میکدهٔ عشق رفتم و تا زمانی که امیدی نداشتم، نتوانستم از هستی بی‌اساس خود قطع امید کنم.

هوش مصنوعی: از نعمت‌های پیر خراباتی، دیشب در دل حرم، به‌خاطر یک نماز، هزار راز را شنیدم.

هوش مصنوعی: من هرگز زندگی فقیرانه‌ام را به بهشت و دنیای پادشاهی نخواهم فروخت؛ چرا که این زندگی را با عمر گرانبهای خود خریده‌ام.

هوش مصنوعی: من در دل خود، پاکی و صفای راز را حس می‌کنم و می‌دانم که حقیقت وجود در عمق وجودم پنهان است؛ همان‌طور که ذره‌ای در برابر آفتاب، درخشش خود را می‌یابد.