هوش مصنوعی: در دی‌ماه، هنگام سحر که سرما شدید است، ای ترک، آتش مینا را بیاور.

هوش مصنوعی: این شعله خوشبو را روشن کن تا چشم و عقل تو به روشنایی و درک حقیقت بینا و آگاه شود.

هوش مصنوعی: آن شعله مانند لاله‌ای زیبا در زیر پوشش مینا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: شنگرف را در دل آسیاب کن، چون سیمای کوه را با جیوه تغییر شکل داده‌اند.

هوش مصنوعی: چنگی به کار بزن و همچون موسی، معجزه‌ای را نشان بده که همه را حیرت‌زده کند.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر این دلیل و استدلال، به سوی کوه طور و دل سینا حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: افراد آگاه و با تجربه می‌توانند از گرمای حالت تو را به سردی و آرامش برسانند.

هوش مصنوعی: در حال نوشیدن شرابی به زیبایی ماه نو هستم که از دستان زیبا و دلربا همچون تابش آفتاب می‌درخشد.

هوش مصنوعی: وقتی که می‌بینم چهره خورشید چگونه می‌درخشد و هیچ‌چیز دیگری درخشانی آن را ندارد.

هوش مصنوعی: دختر زیبای من، تو مانند چهره‌ی معصوم از رنگ و عطر هستی و از طرفی به عنوان محبوبترین بت‌ها در میان دیگر زیبارویان شناخته می‌شوی.

هوش مصنوعی: ای زیبایی مانند لعل و خط تو مانند رنگ زنگار، تو همچون جام سحر و کتابی سبز هستی.

هوش مصنوعی: با قامت تو که همچون سرو است، چهره‌ات بر خلاف ماه زیبایی دارد.

هوش مصنوعی: قد و قامت تو همچون آفتاب در آسمان می‌درخشد و مانند تیر به سمت نقطه‌ای درخشان جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که اگرچه به نظر می‌رسد حقیقت یا چیزی پنهان است، اما مانند یک تیر که در کمان قرار دارد، در زمان مناسب و با صبر بروز خواهد کرد. نباید عجله کرد تا زمانی که آن حقیقت خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که بویی خوش از مشک در تاتر ایجاد می‌شود و همچنین در ناحیه‌ای که آهوهای صحرا زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: بوی خوش مشک مرا می‌سوزاند، تا جایی که عطر گل لاله سرخ هم به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: تعجبی نیست که مشک به دلیل آتش بسوزد؛ من هم از آتش عشق می‌سوزم.

هوش مصنوعی: کت مشکی که به فروش نمی‌رسد، حتی اگر عمداً آن را به آتش بزنی.

هوش مصنوعی: بدن و دل تو هم ویژگی‌های نرمی و سختی دارند، مانند خار و سنگ که هر کدام خصوصیات خاص خود را دارند.

هوش مصنوعی: در دل یکی داستانی از سختی و طاقت‌فرسا بودن گذاشته شده، و در پوشش دیگری ناله و شکایتی از نرمی و زیبایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: بر درخت سرو، تو را می‌بینم که گلی زیبا و سفید رنگ همچون سنبل و عبیر درخشان چیده‌ای.

هوش مصنوعی: در بوی خوش عطر، زیبایی‌های لاله و سنبل تو را در خود پیچیده است، همچون دریای آرام و دلپذیر.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه تو در دلم و جانم حضور داری، دیدن تو برایم بسیار اهمیت دارد.

هوش مصنوعی: عشق تو در گوشه و کنار دیده می‌شود و وصل تو در بالای پرنده‌ای افسانه‌ای پنهان است.

هوش مصنوعی: من دستم را به این مقام ناآشنا در دامن شاهی که در عالم بالا قرار دارد می‌زنم.

هوش مصنوعی: از اعماق دریا، گوهری ارزشمند و بی‌نظیر پیدا شده که همچون لؤلؤهایی زیبا و درخشان در دل دریا وجود دارد.

هوش مصنوعی: آسمان چهار ستاره را مانند انگشتر درخشان می‌بیند که این چهار ستاره مانند گوهرهایی در دل دریا هستند.

هوش مصنوعی: تو صاحب آسمان‌های بی‌پایان و دارنده‌ی هفت زمین هستی.

هوش مصنوعی: ای پادشاه آسمان‌های روح و پادشاه زمین‌های جسم، بر پایه چهار اصل و هفت پدر قدیم.

هوش مصنوعی: او روح و جان است و همه چیزهای دیگر جز جسم او، جزء و بخش کوچکی از کائنات هستند.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای این است که اگرچه دانش انسان محدود و ناقص است و او بسیاری از چیزها را نمی‌داند، اما من به خاطر وجود این محدودیت‌ها و نادانی‌ها او را ستایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: نام‌های خداوند شامل صفاتی همچون مستقل، پابرجا، توانا و زنده است و او یگانه و بی‌نظیر می‌باشد.

هوش مصنوعی: بوی و عطری وجود دارد که بدون وجود او باقی می‌ماند و این اوصاف و نشانه‌ها نیز بدون او معنا نمی‌یابند.

هوش مصنوعی: او را نمی‌توان خدا دانست، بلکه او باید بگوید که تنها یک است و از پستی‌ها رهایی یافته و به مرتبه‌ای بلند و والا دست یافته است.

هوش مصنوعی: او از ویژگی‌های طبیعی، نفس، عقل و جان خود رهایی یافته و به مرحله‌ای عمیق و پنهان از وجود خود دست یافته است.

هوش مصنوعی: انسان به مقام والایی نائل آمد و هنگامی که به گنجینه غنی و ارزشمندی دست یافت، آن را شناخت و قدرش را دانست.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این مفهوم می‌پردازد که انسان باید خود را از تعلقات و وابستگی‌ها رهایی بخشد. در حقیقت، وقتی که انسان از خود و دیگران فاصله بگیرد و به حقیقت هستی نزدیک شود، باقی می‌ماند. در نهایت، نشان می‌دهد که تنها حقیقت وجود، وجودی است که فراتر از همه چیز است و هیچ چیز دیگری نیست جز آن.

هوش مصنوعی: سلطان که دارای اختیار کامل است، همان کسی است که در همه امور سرپرستی و هدایت می‌کند و به تنهایی بر همه چیز مدیریت دارد.

هوش مصنوعی: پیر دانای ملکوت که دلش روشن است، روح پاک و مقدسی دارد.

هوش مصنوعی: وجود او مانند یک پیشگاه وسیع است که هیچ ملکی را در این وسعت ندیده‌ام.

هوش مصنوعی: او شخصیتی است که وجود و هیکتش موجب تداوم و تشکیل عرش و آسمان و ملک است و تمامی اجزا و عناصر هستی به او بستگی دارند.

هوش مصنوعی: در محل خاک که مرکز همه چیز است، نقطه‌ای مشخص پدیدار شد و آن نقطه ثابت و پایدار باقی ماند.

هوش مصنوعی: دائره آسمان همیشگی نیست و به دور مرکز خود می‌چرخد، مانند گردویی که پیرامون میانه‌اش می‌چرخد.

هوش مصنوعی: نقطه‌ای که رضایت در آن است، از زمانی که سر مقدّر او بر لوح سرنوشت قرار می‌گیرد، تقدیر آن نوشته می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی مقدرات کلی به طور ناخواسته فاش شود، سرنوشت خاص هم آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نفس‌های انسانی، با نفس‌های پاک و الهی احیا می‌شوند و از مرگ به زندگی برمی‌گردند. و این فرآیند احیا شدن، به وسیله‌ی نفسی است که از سوی مقدسین و الهی به انسان‌ها هدیه می‌شود.

هوش مصنوعی: هر لحظه مرد باید خود را در اختیار ولی و رهبرش قرار دهد و بدین ترتیب به زندگی و حیات واقعی دست یابد.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که بنیان و اساس کفر و گمراهی را نابود می‌کند و در عوض، بنای یک شهر توحیدی و الهی را بنا می‌سازد.

هوش مصنوعی: او با قالب یکتایی، آجرهایی به دست آورد و از کوه بی‌نیازی، سنگی آورد.

هوش مصنوعی: آب او از پاکی و صفا برخوردار است و خاکش از نوع خاک آدمی است، مانند خاک یحیی.

هوش مصنوعی: سقف و در و بام او فروریخته و از نو ساخته می‌شود.

هوش مصنوعی: شهر او همچون مکانی است که فرشتگان در آن حضور دارند، جایی که محبوب در آن است و از دشمنان تهی شده است.

هوش مصنوعی: شخصی همچون خلیل (ابراهیم) در تلاش است تا خانه‌ای بسازد که محور دین و نقطه عطف جهان باشد.

هوش مصنوعی: بزرگتر از نیر عظیم و زیباتر از اوج بلند است.

هوش مصنوعی: ای پادشاهی که درویشی در اختیارت دارد و به اندازه سکندر و دارا ثروتمند است.

هوش مصنوعی: از سنگی که به خاطر زیبایی و ارزشش، برای تزئین تاج کسری (پادشاه ساسانی) استفاده می‌شود، می‌توان فهمید که چه ارزش و اهمیت بالایی دارد.

هوش مصنوعی: عقل کل به خاطر تو از خاک تو را درمان کرد و تو را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: نفس نخستین به مانند کودکی است که در عشق تو الفبای دانایی را فرا می‌گیرد و معانی عمیق را از تو دریافت می‌کند.

هوش مصنوعی: همیشه تمام لذت‌های معنوی و الهی از توفیق و بهره‌مندی از عشق به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر وجود تو فرمانروایی است، پس در عالم معقولات و حقایق، او باید نشانی از قدرت و عظمت تو باشد.

هوش مصنوعی: عطسه آدم مانند صفای عیسی است و بیانگر این است که او در جمع مجردان تاثیرگذار و خاضع است.

هوش مصنوعی: به دیگران اجازه نده که رازهایت را فاش کنند، و در مسیر خود با احتیاط پیش برو.

هوش مصنوعی: خورشید تو همانند آسمان است و قیومیت عیسی به مثابه برکتی بر درگاه خورشید می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر خاتم مخصوص پیامبر(ص) را بشناسی، با زیرکی و دقت بیشتری به حقیقت پی ببری.

هوش مصنوعی: تفاوتی وجود دارد بین عیسی و احمد، همان‌طور که اختلافی هست میان چیزها و بالاترین موجودات.

هوش مصنوعی: در میان دسته‌ای از اولیا که به مقام خاتمیت رسیده‌اند، تو به عنوان آخرین و کامل‌ترین آن‌ها هستی و مانند هفت در و چهار نسل از فرزندان در بینشان قرار داری.

هوش مصنوعی: بر تن همه موجودات، لباس زیبای توست و بر سر همه، تاج کرم و سخاوت تو می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در دستان همه، از آغاز تا ابد، جامی وجود دارد که در آن از ابتدا نوشیدنی سرخ‌رنگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در بالای همه موجودات، که به وجود خود برتری دارند، وحدتی وجود دارد.

هوش مصنوعی: این چهارده معصوم، در واقع یک نور واحد هستند که از مکانی خاص به وجود آمده‌اند و در اصل همگی به یک منبع متصل‌اند.

هوش مصنوعی: در اصل وحدت، یکی شدن همه چیز نهفته است و اگر با چشم پاک و بی‌آلایش به آن بنگری، همه چیز را به شکل واحدی مشاهده خواهی کرد.

هوش مصنوعی: از نگاه محبوب می‌توان زیبایی چهره دوست را مشاهده کرد، حتی بدون وجود من و ما.

هوش مصنوعی: دجال، که نماد فتنه و نفاق است، در برابر مهدی (علیه‌السلام) که تجلی نور و هدایت است، به جایی نمی‌رسد و همچون فردی نابینا هیچگاه موفق به دیدن حقیقت و واقعیت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ای جان مسافر، با راهی طولانی و شبی تاریک، ای برق، از جانب صنعا روشنایی ببخش.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه این نور و روشنی ناپایدار بگذرد، سالک باید قدم در مسیر سلوک بگذارد.

هوش مصنوعی: ای حقیقت روشن، با خوشحالی و شادی به سمت غربی برو که به آنجا نور و زیبایی خاصی بخشیده‌ای.

هوش مصنوعی: از نور تو، جان آفتاب می‌شود و ذرات زمین به شکل جابلقا درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و فکری عمیق اشاره دارد. شاعر به عقل و تفکر اشاره می‌کند و از آن می‌خواهد که زیبایی‌های خاصی را ببیند. در واقع، به نظر می‌رسد خواسته‌است که عقل و درک را به مشاهده زیبایی‌هایی که فراتر از ظاهرند، ترغیب کند. به نوعی دعوت به جستجوی عمق و حقیقت در جهان اطراف دارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چشم زیبا و لطیف حور با خاک پای عروه الوثقی آشنا شود.