هوش مصنوعی: من از خودم فاصله گرفته‌ام و به دنبال چیزی هستم که خودم را نشان دهد. حالتی سرگردان و بی‌هدف دارم، مانند بادی که در حال وزیدن است و هیچ ترتیب و ثباتی ندارد.

هوش مصنوعی: ای سرو زیبای من، راه خود را به من نشان بده؛ در کعبه (خانه خدا) تسبیح‌گویان هستم و در خانقاه، زاهد و عابد.

هوش مصنوعی: در مدرسه مولانا، من دربان میکده هستم و همچون فرعون و هامان احساسی از قدرت دارم؛ گاهی مانند ماری و گاهی مانند اژدهایی بزرگ می‌شوم.

هوش مصنوعی: گاه مثل موسی و عمران هستم که با قدرت و عظمت خود را نشان می‌دهم، و گاه در حالتی vulnerable و ضعیف هستم که چشمانم پر از اشک است و احساس عریانی و بی‌پناهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: مرا سرنوشتی تاریک همچون زلف سیاه وجود دارد. گاهی موهایم پریشان و بی نظم است و گاهی مسئله‌ای نادر و خاص پیش می‌آید. در لحظاتی دیگر هم مانند خارهای مغیلان، به حالت ناامید و آزاردهنده‌ای دچار می‌شوم.

هوش مصنوعی: گاهی به زیبایی و لطافت گل و ریحان هستم و گاهی مانند لعل بدخشان درخشان و ارزشمند می‌باشم؛ اما در برخی مواقع نیز مانند سنگی با جلا نمایان می‌شوم.

هوش مصنوعی: گاهی به عنوان یک کوهکن شناخته می‌شوم، گاهی به عنوان یک پادشاه یا فرمانروا، گاهی به عنوان یک شیخ و عابد و گاهی به عنوان کسی که به عرفان و معنویت وارد است.

هوش مصنوعی: می‌دانم که هنوز نمی‌دانم، پس خودت راه را به من نشان بده. من گاهی بندۀ خداوند هستم و گاهی خدمتگزار سلطان.

هوش مصنوعی: گاهی فقیرم و شاید گاهی عاشق زیبایی‌ها، گاهی ایمان‌دارم و گاهی از وسوسه‌های شیطان پیروی می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی به مقام عارف و خداشناسی رسیده‌ام و خود را به عنوان یک مفسر و عارف نشان می‌دهم، گاهی هم به حالتی شوریده و آزاداندیشانه به شعر و غزل می‌پردازم. در برخی مواقع نیز به دیوانگی می‌مانم یا به انسانیت واقعی خود برمی‌گردم.

هوش مصنوعی: من همانند موسی که با خدا سخن گفت، یا آذر که در آتش است و یا راهبی دیگر هستم. من در واقع هیچ نمی‌دانم، ای اصل وجود من و جانم.

هوش مصنوعی: من یا این مسیر را انتخاب می‌کنم یا آن را، به من نشان بده که در این سفر به سمت معشوقم کجا هستم، هر لحظه در آغوش او هستم یا منتظر او می‌مانم.

هوش مصنوعی: گاهی هدفی که در زندگی دارم مثل تیری است که در کمان نشسته و من به قدری از ترس تو لرزان هستم که مثل بید تکان می‌خورم.

هوش مصنوعی: من نه فقط تسلیم دستورات هستم، بلکه راهی برای نشان دادن خودم پیدا کردم. هر چیزی که دشوار به نظر می‌رسد، برای من قابل حل است و من قادر به یافتن راه‌حل‌ها هستم.

هوش مصنوعی: من به موسی تبدیل شده‌ام و در حالتی از جهل به سر می‌برم ولی گاهی احساس عرفان می‌کنم. گاهی عاشق محبوبم هستم و گاهی هم از رقیبانم فاصله نمی‌گیرم.

هوش مصنوعی: من نه تنها خود درد و رنجی را تحمل نمی‌کنم، بلکه دیگران را نیز آزردن و آزار دادن به خود نشان می‌دهم و با دشنه زیبایی‌ها، صد زخم و درد را آشکار می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که چیزی به دل من بیفتد، من از آن رو برنمی‌گردانم. من بی‌قرار و آشفته‌ام و از افرادی هستم که زندگی‌ام به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: می‌دانیم که هر دو به جستجوی خود آمده‌ایم؛ بدن به سراب می‌انگارد و جان از این که میهمان این جهان هست، سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: دل به جانان می‌گوید که من سوخته‌ام و به عشق او دلیلی برای این سوختن ندارم، اما در عین حال می‌گوید که عارف واقعی را می‌شناسم و او را درک می‌کنم.