هوش مصنوعی: وقتی صبح با بوی خوشی از نسیم صبحگاهی به مشام می‌رسد، احساس می‌کنم که نفس در گلویم مانده و به سختی از جایی که هستم، حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: ایمان دارم به قدرتی که بر سر مردان بزرگ، سایه‌ی شمشیرش حکم‌فرماست و همچون بال‌هایی که به آسمان می‌کشند، آن نیرو در دست من است.

هوش مصنوعی: از خاک آرامگاه من عطر عشق به مشام می‌رسد، مانند بوی خوش عطر.

هوش مصنوعی: بیا به گوشه‌ای از خراب آباد برو و از همه چیز آزاد و بی‌خیال باش. چه خوب است که عبادت مخفی باشد، چرا که در آن خبری از ریاکاری نیست.

هوش مصنوعی: عارفانی که در مسیر فقر حرکت می‌کنند، به نوعی هدایت شگفت‌انگیزی پیدا کرده‌اند. آنها متوجه شده‌اند که در زندگی، جاودانی و ماندگاری واقعی در چه چیزی نهفته است و چطور می‌توانند از زوال و فنا در امان بمانند.

هوش مصنوعی: به یوسف زمان بگو که به خاطر ستم رقیب، من از رفاه و نعمت دور شدم و اکنون مثل گدایان، تنها در پی راهی برای رسیدن به تو هستم.

هوش مصنوعی: من به وفای تو قسم می‌خورم، ای آنکه طبع تو جنگجوست؛ زیرا هرگز صفایی را جز با بدعهدی تو تجربه نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق او همچون شمعی هستم که نمی‌سوزد و تنها برای رشد و روشنایی‌ام وجود دارم.

هوش مصنوعی: گفتار و داستان دوست، بیان‌گر علت جدایی است. پس هرگز از خدا سخن نگو، وقتی که پیش من هستی، تنها برای خدا صحبت کن.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را نمی‌بندم و به تماشای او می‌نگرم. می‌خواهم تمام زیبایی‌اش را ببینم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که منبع بخشنده گفته، در این غزل جایی ندارد که خوشبختی در آن باشد.