صائب » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کند هر جا پریشان باد زلف مشکبارش را</p></div>
<div class="m2"><p>نقاب روی عنبر می کند خجلت بهارش را</p></div></div>

دیوان صائب تبریزی - به کوشش محمد قهرمان، غزلیات (ذ-م)، جلد پنجم - محمدعلی صائب تبریزی - تصویر ۳۷

دیوان صائب تبریزی - به کوشش محمد قهرمان؛ غزلیات: الف - ب - تصویر ۲۲۷

دیوان صائب تبریزی - به کوشش محمد قهرمان،، غزلیات (د)، جلد سوم - محمدعلی صائب تبریزی - تصویر ۲۵۰

دیوان صائب تبریزی - به کوشش محمد قهرمان - ج ۶ (غزلیات: ن ـ ی) - صائب تبریزی - تصویر ۵۶۵

دیوان صائب تبریزی (مطابق نسخه دو جلدی ۱۰۷۲ ه. ق، به خط صائب از مجموعه شخصی) به اهتمام جهانگیر منصور ج ۱ - صائب تبریزی - تصویر ۲۷۲

دیوان صائب تبریزی (مطابق نسخه دو جلدی ۱۰۷۲ ه. ق، به خاط صائب از مجموعه شخصی) به اهتمام جهانگیر منصور  ج ۲ - صائب تبریزی - تصویر ۷

شمارهٔ ۶۰

کند هر جا پریشان باد زلف مشکبارش را
نقاب روی عنبر می کند خجلت بهارش را

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و دلربایی معشوق اشاره دارد. او با اشاره به وزش باد و پریشانی زلف‌های مشکین زن، تداعی‌گر حس شگفت‌انگیز و جذابیت اوست. همچنین، از نقاب زیبای صورتش که مانند عطر خوش عنبر است، سخن می‌گوید و احساس شرم و حیا را در بهار عشقش به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۵۸

شمارهٔ ۵۹

هوش مصنوعی: هر جا که باد آشفته و پریشان شود، زلف‌های خوشبوی او مانند پرده‌ای روی عطر گرانبها می‌افتد و این باعث خجالت بهار می‌شود.

کند هر جا پریشان باد زلف مشکبارش را

نقاب روی عنبر می کند خجلت بهارش را

شمارهٔ ۵۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها