هوش مصنوعی: علاقه به تیر تو باعث می‌شود که هدف به راحتی گردن خود را تسلیم کند و زخم برمی‌دارد، در حالی که شمشیر تو با آرزوی پیروزی در آغوش می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چرا زخمی که بر گردن توست، شکار شده تو می‌شود؟ شمشیر تو این زخم را در آغوش خود می‌گیرد و می‌خواهد آن را بپذیرد.

هوش مصنوعی: هر زخمی که از تیغ تو می‌خورد، نشانی از رحمت است و از جراحتی که می‌بینی، آیا می‌توانی از شکار تو فرار کنی؟

هوش مصنوعی: حرف زیبای تو از شکر هم شیرین‌تر است. جان من در دوران کودکی، همانند شیر تو بوده است.

هوش مصنوعی: شخصی که از جانش روشنایی می‌تابد و همچون بال‌هایی نرم و لطیف، تصویر تو را در آینه خیال تجلی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: شوخی زیبایی تو چنان درخشان است که برق را در پیچ و تاب می‌اندازد؛ پس چگونه می‌توان انتظار داشت که عشق، دامنگیر تو نشود و دل عاشق را گرفتار نکند؟

هوش مصنوعی: من کیستم که در شمار بیایم، وقتی آهویی که در حرم است، به خاطر عشق به تیر تو گردن می‌کشد و خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به موهای مثل زنجیر تو نگاه کند، به طور ناخواسته شیفته و دیوانه می‌شود و در کوچه‌های جنون از خود بی‌خود می‌شود.

هوش مصنوعی: جواهر در اثر گرد و غبار یتیمی به کمال می‌رسد و غبار خط سیاه باعث ترمیم و زیبایی تو می‌شود.