هوش مصنوعی: صبح شده، ای ساقی، بیا و به یاد من بیفت. از شراب مثل آفتاب، این سنگ را بی‌راهه و بی‌فایده کن.

هوش مصنوعی: به کسانی که به ظواهر زهد و تقوا دل بسته‌اند، بگو که بیایند و زندگی را با رنگ و روشنی پر کنند. باده را در چراغ‌ها بریزند و گل را در دامن سجاده‌هایشان بگذارند. این یعنی به جای حالت‌های خشک و خالی، زندگی را با زیبایی‌ها و نشاط پر کنند.

هوش مصنوعی: هر کسی می‌تواند با پاک کردن تصویرها و خیال‌های خود، واقعیت وجودی‌اش را ساده‌تر و خالص‌تر بیابد.

هوش مصنوعی: در این باغ، بهره‌ای از زیبایی ببر و برای زندگی‌ات، جان خود را صرف آزادی و happiness دیگران کن.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی به اندازه خون گرم نمی‌تواند زخم را درمان کند. برای ترمیم دل شکسته، تنها می‌توان از زهر باده بهره جست.

هوش مصنوعی: دهقان بی‌توقف در زمین کار می‌کند و دانه می‌کارد، اما در میان علف‌های هرز و بی‌فایده، باید زمین را از این ناخالصی‌ها پاک کند.

هوش مصنوعی: عقل مانند شمشیری تیز و صیقل‌زده است که برای دیدن و درک واقعیات سختی‌ها را تحمل می‌کند؛ بنابراین، با افراد با تجربه و کاردان مشورت کن تا از مشکلات جلوگیری کنی.

هوش مصنوعی: خود را مانند آب روان humble و متواضع قرار ده و مانند بندگان، سرو را در جلوی خود بگذار.

هوش مصنوعی: اگر ذهن تو به شکار اندیشه‌های بزرگ مشغول است، دانه‌های نیکو را از تسبیح بگیر و دام خود را از سجاده بساز.