هوش مصنوعی: نمی‌توان بی‌مغزی و ناآگاهی را مانع سفر دریا قرار داد، مانند اینکه سفیدی لباس احرام، دید ما را بپوشاند.

هوش مصنوعی: چنانکه از نگاه او کلمات و صحبت‌ها همچون جوی آب سرازیر می‌شود، جای شگفتی است که آن چشم پرگو و صحبت‌کردن، چگونه می‌تواند خواب مهر خاموشی را ببیند.

هوش مصنوعی: دیگر یک روح سرکش نگاهی به من می‌اندازد و با نگاهش، تمام زندگی‌ام را در خونی که درونم جاری است می‌بیند، به‌طوری که هر بار که او را می‌نگرم، حس می‌کنم عمر جاودانه‌ای را در تماشای او سپری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: لباسی که مخصوص پرهیزکاران است، مانند بادبان کشتی می‌شود و وقتی که او شراب صافی را در جام می‌ریزد، زیبایی و رنگ آن به سان میگون (رنگین و زیبا) می‌گردد.

هوش مصنوعی: دیدن پیراهنی که در آن تصویر زلیخا است، برای بعضی از افرادی که آن را می‌بینند، احساس شرم و خجالت به همراه دارد. زلیخا به خاطر زیبایی و جذابیتش، توجه ها را به خود جلب می‌کند و این موضوع موجب خجلت دیگران می‌شود.

هوش مصنوعی: من تمام وجودم عشق است، اما کسی را پیدا نمی‌کنم که بر فرهاد و مجنون غم و اندوه بیفزاید و به خاطرشان کوه و بیابان را به تنگی بیفریند.

هوش مصنوعی: به حال افرادی که در شرایط ساده و بی‌ادعا به سر می‌برند، بی‌توجه نباش. در هر شکلی از دریا، امیدوارانه می‌توان به ساحل رسید.

هوش مصنوعی: وقتی زبان به دعوا و جدل مشغول می‌شود، دیگر سکوت و خاموشی نمی‌تواند معنای واقعی خود را به نمایش بگذارد؛ مثل اینکه سکوت مریم، مادر مسیح، به سخن درمی‌آید.

هوش مصنوعی: اگرچه در نگاه‌ها مانند یک آتش بی‌وزن و بی‌اهمیت به نظر می‌رسم، اما در باطن، درد و بی‌تابی من می‌تواند حتی سنگ سختی مانند خارا را نیز بشکافد.

هوش مصنوعی: در دل عاشق، برای درمان دردها، چیزی بهتر از احساسات خود نمی‌یابد. همان‌طور که کافور می‌تواند در تسکین زخم‌ها یاری دهد، احساسات عاشقانه نیز می‌تواند آرامش‌بخش باشد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که وقتی یوسف به درون چاه افتاد، صدای خاصی بلند می‌شود که نشان‌دهنده این است که در سرزمین زادگاهش، که پر از چاه است، کسی متوجه موقعیت واقعی او نمی‌شود و نمی‌تواند به درستی درک کند که چه بلایی بر او رفته است. در واقع، این جمله به وضعیتی اشاره دارد که در آن فردی در سختی و مصیبتی قرار دارد و دیگران از او غافل هستند یا نمی‌توانند وضعیت او را درک کنند.

هوش مصنوعی: کسی که در دنیای وجود خود به دنبال اتحاد و پیوستگی است، مانند گردابی می‌ماند که در آن، تمام موج‌های دریا را به عنوان نشانه‌ای از وحدت خود می‌بیند و آن‌ها را در دام درک خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: غرور من اجازه نمی‌دهد که به هر موجودی که به راحتی به دام می‌افتد، نزدیک شوم. من به خاطر این غرور، بارها پرنده‌ای نادر را که شبیه عنقا است، به دام کشیده‌ام.