هوش مصنوعی: زمانی که عشق به وجود می‌آید، دیگر هیچ فکری برای آینده و سرنوشت در ذهن آدمی باقی نمی‌ماند و تمام اندیشه‌های قبلی بی‌معنا می‌شوند.

هوش مصنوعی: راهی که از دور به نظر نمی‌آید، اگر از خودت یک قدم برنداری، هرگز به انتها نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: کسی که از دلشوره و نگرانی رهایی یافته و آرامش دارد، در این دنیای پر از ترس و وحشت به گونه‌ای زندگی می‌کند که نامی از او باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق همچون خورشید برمی‌خیزد و نعمت‌های خود را به همه می‌بخشد، دیگر هیچ چیز در این دنیا بی‌ثمر باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر لذت عشق و خونریزی به طور علنی و بدون پرده‌پوشی نمایان شود، دیگر برای عاشقان دلستان مغان، نوشیدن شراب باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: زیبایی و جذابیت او، دل‌ها را به خود جلب می‌کند و باعث می‌شود که مانند آهوی وحشی در طبیعت، دیگران در دام عشق و شگفتی او گرفتار شوند و جایی برای فرار نداشته باشند.

هوش مصنوعی: اگر این زیبایی و جذابیت جهان را به فراموشی بسپاریم، تلخی و ناامیدی در این باغ مثل بادام از ذهن ما پاک نمی‌شود.

هوش مصنوعی: حاکم به جمع‌آوری ثروت و مال می‌پردازد و مانند زنبور برای خود خانه‌ای می‌سازد؛ اما غافل است که وقتی خانه‌اش پر از مال شود، دیگر جایی برای آرامش باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: ساقی با دقت و هوشیاری، حریفان را به هم می‌پیوندد، زیرا اگر این کار را نکند، در میان سنگ‌های فتنه، نه شیشه‌ای باقی می‌ماند و نه جامی.

هوش مصنوعی: از غنچه‌ای که پژمرده شده، حال من مانند گلی است که دیگر نتوانسته به خود بپردازد و در اثر فشار زمان، هیچ نشانه‌ای از خود باقی نگذاشته است.