هوش مصنوعی: دل در زلف تو به دام افتاده و در هم پیچیده است، مانند کبکی که در چنگال شاهباز گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: اگر چه ما را از قفس آزاد کردی اما اگر اینقدر هم نشود، همین که بخواهیم برای پرواز تلاش کنیم، کافی است.

هوش مصنوعی: در میان تمام زرق و برق‌های دنیای پرهیاهو، عطر گل احساسات من را تحت‌الشعاع قرار داده و در دل من که به هزاران تکه تقسیم شده است، همچون راز پنهانی جمع شده است.

هوش مصنوعی: به خودت بیا و به مانند غنچه‌ای باش که از خطر چیده شدن رها می‌شود. هر گلی که به خاطر ترس، خود را جمع کرده و در خود فرو رفته، به خاطر عدم اعتماد به نفس یا ترس از آسیب‌دیدن، شایسته شکوفایی و آزاد بودن است.

هوش مصنوعی: در دریای پر تلاطم، کشتی هیچگاه آرامش ندارد. چگونه می‌توان در دنیای پر آشوب، خود را جمع و جور کرد؟

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که انسان از خود بیخود می‌شود، راز صائب فاش نمی‌شود. بوی می در شیشه باعث می‌شود که سربازان جمع شوند.