هوش مصنوعی: هر کس که از میان مردم نادرست و ناهموار دوری کند، به راحتی مسیر سختی‌های زندگی را برای خود هموار می‌سازد.

هوش مصنوعی: هر کس که چشمانش را به خاطر اشک مانند دستاری بر سر گذاشته است، به وسیله غبار دیده‌اش عطر پیراهن یوسف را به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: چون عقیق که در دل سیاهی خود، خونش را می‌خورد، در تلاش است که نام هر کس را در مسیر زندگی‌اش هموار کند.

هوش مصنوعی: زیر فشار و خطر زننده‌ای که از طرف قاتل وجود دارد، قربانیان به سرعت خضر را از زندگی ناامید و بی‌زار می‌کنند.

هوش مصنوعی: خواب عمیق و خوش گل همیشه قیمتی است؛ اگر نه، صدای ناله‌ام می‌توانست سبزه‌های خوابیده در این باغ را بیدار کند.

هوش مصنوعی: در دل خالص من نمی‌توان نشانی از هیچ تصویری یافت. این آینه که مملو از حیرت است، باید پنهان شود.

هوش مصنوعی: آب رحمت و مهربانی در تیغ تند مبارزه وجود ندارد و در گرداب خواب نمی‌توان زیر این شمشیر خطرناک، به راحتی از خود دفاع کرد.

هوش مصنوعی: اگر محبوبی از چشم و توجه افتد، نباید از ارزش او کاسته شود. همچنین، نباید کسانی که عزیزند را به خاطر بی‌اعتنایی و کم‌محلی نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: خواب من، که از خوشبختی و هنرمندی پر شده، به قدری سنگین است که حتی ضربه‌های آسمان هم نمی‌تواند مرا بیدار کند.

هوش مصنوعی: بند و زنجیر نیکان از ناملایمات و ناپسندی‌ها سخت‌تر می‌شود، حتی برای عزیز مصر که در چاه زندان قرار دارد، راهی برای بهبود و آزادسازی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: خون گلشن صائب به دلیل فریاد من به جوش آمد و ناله‌های شاد بلبلان را بیدار کرد.