هوش مصنوعی: آسمان هم در ظلم من تقصیری ندارد و پادشاهی هم در نابودی من تأخیری نمی‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی که تیرِ بلند شلیک شد، فریاد زدن چه فایده‌ای دارد؟ وقتی که غم از دل برود، دیگر ناله کردن چه سودی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر دیده باطن تو در این دنیا تاریک است، پس چرا به چشمان باطن خود نمی‌نگری؟

هوش مصنوعی: جهان به نظر حکیمان بی‌ارزش است و من تنها خواسته‌ام این است که رضایت تو را داشته باشم، نه این دنیای کوچک و ناچیز.

هوش مصنوعی: صبر و تحمل را پیشه کن و آنچه سرنوشت برایت رقم زده است را با خوشحالی بپذیر. کسی که عاقل و باهوش است، می‌داند که با پذیرش قضا و قدر، رضایت و آرامش بیشتری به دست می‌آورد.