ادیب صابر » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۷۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زاهل جود و سخاوت زمانه خای ماند</p></div>
<div class="m2"><p>چه جرم مفلسی خویش بر زمانه نهم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زمانه ای که خود از مفلسی همی نرهد</p></div>
<div class="m2"><p>دراین زمانه من از مفلسی چگونه رهم</p></div></div>

دیوان ادیب صابر ترمدی نسخهٔ کلالهٔ خاور - تصویر ۳۰۶

شمارهٔ ۸۰

زاهل جود و سخاوت زمانه خای ماند
چه جرم مفلسی خویش بر زمانه نهم
زمانه ای که خود از مفلسی همی نرهد
دراین زمانه من از مفلسی چگونه رهم

هوش مصنوعی: شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که در زمانه‌ای که افراد سخاوت و generosity را فراموش کرده‌اند، او به دنبال راهی برای خروج از فقر و مفلسی است. او از اوضاع زمانه و افرادی که حتی از فقر هم می‌ترسند، سخن می‌گوید و به عدم توجه جامعه به مشکلات خود اشاره می‌کند. در نهایت، او احساس ناتوانی و درماندگی در برابر شرایط سخت را بیان می‌کند.

شمارهٔ ۷۸

شمارهٔ ۷۹

هوش مصنوعی: من از ویژگی‌های بخشندگی و سخاوت زمانه می‌گویم، اما چه دلیلی دارد که من فقر و نیاز خود را بر دوش زمانه بگذارم؟

زاهل جود و سخاوت زمانه خای ماند

چه جرم مفلسی خویش بر زمانه نهم

هوش مصنوعی: در زمانی که حتی خود دنیا از فقر و تنگدستی فراری است، من چگونه می‌توانم از این فقر و تنگدستی رهایی یابم؟

زمانه ای که خود از مفلسی همی نرهد

دراین زمانه من از مفلسی چگونه رهم

شمارهٔ ۷۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده