هوش مصنوعی: لب‌های تو به رنگ شراب هستند و تمایل من به نوشیدنی، اما نمی‌دانم که این شراب تو چه زمانی می‌تواند به من غرور و فریب بدهد.

هوش مصنوعی: به خاطر چهره و لب‌های تو، دلم به تو وابسته شد و اکنون در دام عشق و می‌خانه گرفتارم.

هوش مصنوعی: اگر شراب از لب‌هایت باشد و بوسه‌ات مثل شیرینی خوشمزه، پس چه خوب است که آن شراب و شادی ناشی از آن، انسان را مست و خراب کند.

هوش مصنوعی: صبر من به خاطر جدایی تو از بین رفت و قلبم که باید آرامش می‌داشت، به هم ریخت.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که عشق از طریق چشم‌ها به قلب من رسیده، اما نامه خواب به چشمان من نرسیده است. به عبارتی، احساسات و عشق را از راه چشم‌ها به قلب خود منتقل کرده‌ام، در حالی که خواب و خیال هنوز به دیده‌ام نفوذ نکرده است.

هوش مصنوعی: عشق و محبت تو برای من همچون پیامی است که به جانم می‌رسد، اما من هیچ گونه پیامی، نامه‌ای یا پاسخی از تو دریافت نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: عجله و شتاب من برای رسیدن به توست، اما تو نه در کنارم و نه در دوری، هیچ کدام از این دو را نمی‌پذیری.

هوش مصنوعی: شب من، بدون حضور تو، چون زلف تو طولانی و تاریک شد، و نور روی تو روشنایی می‌بخشد. بنابراین شب من نیازمند نوری چون مهتاب است تا از ظلمت خارج شود.

هوش مصنوعی: موهای مجعدی که قبل از تو هیچ کس آن را نداشت، صدای خوشی شبیه به عطر مشک را به چهره‌ی ماه می‌بخشد و به شکل و شمایل زیبایی می‌پیچد و می‌چرخد.

هوش مصنوعی: اگر چشمان تو مانند مشک درخشان نبود، زلفی را نمی‌دیدم، اما به خاطر زیبایی‌ات نمی‌توانم از چهره‌ات چشم بگردانم.

هوش مصنوعی: نخواه از دلم بخواهی که در جدایی تو طاقت و تحمل نداشته باشد، زیرا زلف‌های تو از دل من آرامش و طاقت را هم برده است.

هوش مصنوعی: لبخند تو مرا سرزنش می‌کند که از تو بوسه‌ای بخواهم؛ اما تو دل مرا به دست آوردی و جانم را در عتاب با تو نگه نداشتی.

هوش مصنوعی: عقیق لب معشوقه‌ام، وقتی که از لب تو دور شوم، به خاطر اشک‌های من دلسوزی می‌کند و حسادت می‌ورزد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیباییت مرا عذاب نده، زیرا چهره‌ات همچون گل بهشتی است و بهشت جای عذاب نیست.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر سه بوسه، در چنگال آرزوهای فراوانی گرفتار است. از آن دو لب زیبا، به خاطر سه بوسه، خواهش دارم که دل مرا نجات بدهی.

هوش مصنوعی: من در دو گوشم هزاران گنجینه دارم و از دو لب به یک سخن گوش می‌دهم. مانند درختی که از دو ریشه خود در خاک پاک رسته و شکوفا شده است.

هوش مصنوعی: موهای خود را از پیشانی‌ام کنار بزن و در این یک ساعت شب تیره چه چیزی می‌تواند در برابر نور آفتاب مقاومت کند؟

هوش مصنوعی: بسیاری از شب‌ها تو پرده از روی چهره‌ی شب تار برمی‌داری و پوششی که بر آن است، کنار می‌زنی.

هوش مصنوعی: وقتی چهره تو از پس حجاب موهایت نمایان شد، دو زلف تو به شکل دو ستاره درخشان به نظر می‌رسید و منجم به دقت به آن‌ها نگاه کرد.

هوش مصنوعی: از شدت شرم و خجالت، ستاره‌ها مانند گوی‌های درخشان بر فراز آسمان به جنبش درآمدند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی اشاره دارد به اینکه با وجود گذر عمر و پیری، نور و زیبایی چهره محبوب همچنان در دل و روح انسان باقی مانده است. حتی اگر شب‌های جوانی سپری شده باشد، درخشش و تأثیر دل‌نشین آن نور، خاطرات شیرینی را زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: هم‌اکنون به خاطر افسوس و حسرتی که به خاطر روی تو دارم، هر شب ماه که در آسمان می‌تابد، به حالت گریه می‌افتد و آن اشک‌ها در واقع همان شهاب‌های آسمانی هستند.

هوش مصنوعی: بسیاری از شب‌ها به خاطر موهای شب‌مانند تو، دلم همچون کبوتر، زیر فشار و هجوم عقاب، می‌تپید و نگران بود.

هوش مصنوعی: نور صبح که در چشم من پنهان شده، مانند سیمرغ است؛ چرا که مرا از تاریکی شب و نگاه بد بین مثل کلاغ، نجات می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که آسمان را می‌بینم، به یاد زخم‌هایی می‌افتم که به دلیل غم و اندوه من به رنگ نیل درآمده است. از چشمانم قطره‌هایی می‌ریزد که مانند جیوه می‌درخشند.

هوش مصنوعی: ستاره مانند کفی است که موسی از جیب آب برداشت و مسیرش همچون رد آبی که بر روی آب می‌گذرد، نمایان شد.

هوش مصنوعی: تو با بدی و ستم، چشمانم را به روشنی و زیبایی آراسته‌ای، در حالی که من از حسرت تو چهره‌ام را با خون اشک رنگین کرده‌ام.

هوش مصنوعی: بر چهره‌ی من همیشه نشانه‌ای از وفاداری وجود دارد، همان‌گونه که روی تو نشانه‌ای از جفا و ز eviction وجود دارد.

هوش مصنوعی: میل و عشق به معشوق، هر اشتباهی را در نظر انسان می‌آورد و زیبایی‌های مجلس عشق، همواره درست و صحیح جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: تبار پیامبر، محور و سرآمد فضائل و بزرگی است. از دین او، همه حالتها و شرایط دین با رونق و شکوفایی همراه است.

هوش مصنوعی: رئیس شرق، علی بن جعفر، کسی است که به خاطر شرافت و بزرگیش، بزرگی نسب و خانوادگیش نیز نمایان‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به وصف و ستایش شخصیتی بزرگ و با عظمت می‌پردازد که در شرق و غرب شناخته شده و به او سمت کریم داده شده است. او نماد زیبایی و کمال است و مانند قلم و کتابی ارزشمند، دانایی و علم را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: تنها کسی که نمی‌تواند ببیند، چهار پایه‌ای است که زیر سایه این چادر چهار رشته طناب را نگه داشته‌اند.

هوش مصنوعی: دیدار او جایگزین نعمت‌های همه نیاکان است و باقی ماندن او موجب احترام همه نسل‌های آینده خواهد بود.

هوش مصنوعی: دنیا و زمانه به عنوان خانه و مکانی از آنِ اوست، و کعبه، یعنی مرکز عبادت و تقدس، بر اساس اراده و خواست او شکل گرفته است، همچنین آسمان و ستاره‌ها به عنوان میعادگاه به او وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: شاید بتوان گفت که این شعر به ارتباط بین نعمت‌های الهی و فضائل انسانی اشاره دارد. در اینجا، تأثیرات مثبت و خوشبختی که از آسمان و ستارگان ناشی می‌شود، به صورت بخشش و سخاوت در دریای وجود انسان و آداب و رسوم زیبا و ارزشمند او بیان شده است. به عبارتی دیگر، این شعر نمادین تأکید دارد بر این که انسان می‌تواند با بهره‌گیری از فرصت‌ها و ویژگی‌های خوبش به زندگی زیبا و پرارزشی دست یابد.

هوش مصنوعی: با نگاه به چهره‌اش، بیناها به زیبایی‌اش پی‌می‌برند و در ستایش او، اندیشمندان و خردمندان شادمان می‌شوند.

هوش مصنوعی: نیکی و بخشش خداوند به اندازه‌ای است که نشانه‌ای از خوشبختی و امنیت به شمار می‌رود. ستایش و درود بر او به اندازه عبادت است و امید می‌دهد به پاداش و اجر در زندگی.

هوش مصنوعی: مقام و موقعیت او هیچ‌گاه از زمان و مکان خالی نیست و محبت و لطف او هرگز از دل‌ها و جان‌ها دور نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: شراب ستایش او، بواسطه نعمتش است و دوستانی که در ستایش او هستند، به خاطر حرمت و پاسداشتش به او متمسک می‌شوند.

هوش مصنوعی: چندین بار در وصف و ستایش او شعر بسراییم، به اندازه‌ای که عقل ما در توصیف ویژگی‌هایش طولانی و پرگویی می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که مانند تعداد بی‌شمار دانه‌های شن که در زمین وجود دارد، شمارش آن‌ها بسیار دشوار است. همچنین، محاسبه و اندازه‌گیری قطر قطرات باران نیز از دقت و تلاش زیادی نیاز دارد. این عبارت به نوعی به وسعت و ناشناخته بودن عالم اشاره دارد که نمی‌توان به آسانی آن را درک یا اندازه‌گیری کرد.

هوش مصنوعی: عجب توصیف تو! تو گنجینه‌ای از علم و هنر هستی و مجلس تو به اندازه کیمیا کمیاب و ارزشمند است.

هوش مصنوعی: دوست و همراه با طبع بلند تو در هر حوزه‌ای وجود دارد و در هر زمینه‌ای به شخص نیکوکار و محترم پیوسته است.

هوش مصنوعی: هوش و درایت حکما، سخنوری و فصاحت بلاغت‌پیشه‌ها، مهارت شاعران و ظرافت نویسندگان نشان‌دهنده عمق تفکر و هنر ادبی است.

هوش مصنوعی: ستایش نیکویی که به نام تو انجام می‌شود، زینت و زیبایی پیدا کرده است، در حالی که بنای بخیلی که از بخشش تو نشأت می‌گیرد، ویران و بی‌ثمر شده است.

هوش مصنوعی: زیبایی و محبت کلام تو از دل و زبانت سرچشمه می‌گیرد، مانند اینکه گوهر از صدف بیرون می‌آید و ارزش ذات تو نیز همچون زر از خاک به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: از خدمت تو روزهای خوشی به وجود می‌آید و شرایط زندگی به برکت تو فراهم است. همچنین وسایل یادگیری و علم هم مهیا شده‌اند.

هوش مصنوعی: به نام تو از روی نیاز شعرها نوشته می‌شود و به واسطه ذات تو، القاب و صفات برجسته می‌گردند.

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش تو، دشمنان به نهایت ناتوانی می‌رسند و با بخشندگی تو، دوستان به بالاترین حد از نعمت‌ها و دارایی‌ها خواهند رسید.

هوش مصنوعی: از زمانه، مقام و منزلت تو به عنوان یک رفیع و بزرگ شناخته می‌شود و از آسمان، خوشبختی و سعادت بر تو نازل شده است.

هوش مصنوعی: در میان خانواده‌ها، هیچ کس به اندازه تو با شرافت نیست و از نژادهای برتر هم نمی‌توان به مقامی بالاتر از تو رسید.

هوش مصنوعی: تو تنها کسی هستی که بر سرت تاج فخر می‌نشیند و تویی که در برابرت، دروازه‌بان جود و سخاوت وجود دارد.

هوش مصنوعی: خزانه‌ی روزی در هر زمانی وجود دارد و حق در هر دروازه‌ای قابل دسترسی است.

هوش مصنوعی: از بخشش تو، ای منبع نیاز و ثروت و دین، همان چیزی به دست می‌آید که رستم در نبرد با سهراب به آن رسید.

هوش مصنوعی: عشق و نفرت تو منجر به خوشحالی و ناراحتی می‌شود و از ایمان و بی‌ایمانی، پاداش و جزا به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: در این سال، بخشش و generosity تو به حدی بوده که حتی عالمان و جوانان نیز از آن حیرت‌زده مانده‌اند.

هوش مصنوعی: ثروت و هدیه‌های تو آنقدر باارزش و کمیاب است که هیچ چیزی در هیچ مکانی نمی‌تواند در برابر آن قرار بگیرد؛ حتی طلا در کوه یا گوهر نایاب در دریا.

هوش مصنوعی: سخن درباره سخاوت و generosity تو در دنیا بیشتر از داستان عشق عروه و عفرا و همچنین داستان دعد و رباب مشهور است.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانند دیگران به پای تو برسند در حالی که تو این‌قدر ارجمند و باارزش هستی، چرا که حتی بال پرندگان نیز به اندازه‌ای زیبا نیست که به مقام تو نزدیک شود.

هوش مصنوعی: سلطان از سخاوت و بخشش تو چنان حیرت‌زده شده که سلطنتش از چین تا صقلاب (سرزمین عجایب) را تحت تاثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: اینکه شما از مقام و منزلت بالایی برخوردارید، موضوعی بی‌دلیل نیست. همچنین، این هم غیرممکن نیست که به خاطر سلطنت شما، احترام و الزامات خاصی وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: از آن اسبی که جسم و روحش از کوه است، شگفتی باد زمانه و همچنین شگفتی ستاره وجود دارد.

هوش مصنوعی: گاهی به سرعت و سبکی همچون باد عمل می‌کنی و موانع را راحت از سر راه برمی‌داری و گاهی همچون کوهی استوار و محکم بر سر کار خود ایستاده و باقدرت به پیش می‌روی.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی می‌پردازد که فردی در تلاش است تا مانند تیر و کمان شکل و حالت خاصی به خود بگیرد. این شخص در زمان مناسب (در لحظه پرتاب) به صورت دقیق و هدفمند عمل می‌کند، همانند تیر که در هنگام پرتاب به هدف نزدیک می‌شود. او به نوعی در این موقعیت دقت و تمرکز لازم را دارد.

هوش مصنوعی: وقتی این ستاره با سرعت می‌تازد، شهاب از شرم عقب‌نشینی می‌کند و وقتی که آتش نعلش به او می‌رسد، ستاره از شدت حرارت به درد می‌آید.

هوش مصنوعی: من از هنر نوشتاری تو شگفت‌زده‌ام، زیرا که هیچ جادوگری نیست، ولی آثارش مانند جادوگران، به گونه‌های مختلف دلربا و جذاب است.

هوش مصنوعی: سخن را می‌نویسد و ارتباط با آن در صحبت با اوست، مانند دوستی پیامبر با همراهانش.

هوش مصنوعی: در طول زندگی‌ات همیشه به اصل و ریشه بازگرد، زیرا مهم‌تر از هر چیز، عمر تو به حساب و کتاب نمی‌آید.

هوش مصنوعی: چشمان تو نشان‌دهنده زندگی و دوام هستند و زبان جشن و شادمانی‌ات به صدای ساز و موسیقی می‌زند.