هوش مصنوعی: دردی به دل من آمد که آرامش روح را از من گرفت و هر کسی که در این دنیا از آنچه به او تعلق داشت، به زحمت دل برکنده و از دنیا رفت.

هوش مصنوعی: شاید چشمه از روی غم و اندوه، به شدت گریه کند و صدای زاری‌اش در باغ طنین‌انداز شود، چون درخت سرو بلندی که در وسط باغ بود، از میان رفته است.

هوش مصنوعی: درختی که به اوج خودش رسیده بود و به خاطر زیبایی‌اش همه را مجذوب کرده بود، ناگهان باغبان حسرتش را خورد وقتی که آن درخت از دیدش رفت.

هوش مصنوعی: جهان مانند این است که به خاطر خون سیاوش، ناله و شیون می‌کند. خون سیاوشان ریخته شد و اشک از چشمانش سرازیر شد.

هوش مصنوعی: دود دل از پنجره‌ای بیرون رفت که هیچ دودی از دیگ به این اندازه به آسمان نرفته بود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آتش وجود دارد، خرمن کسی را این‌چنین نسوزاند، اما از آتشی که در اثر چرخش دود به وجود می‌آید، باید برحذر بود.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نبود که از باران فتنه بر در و دیوار بگوید؛ اما گریهٔ خون مانند بارانی از ناودان بر بام ما سرازیر شده است.

هوش مصنوعی: شربت غم جدایی بسیار تلخ است و تلخ‌تر از آن، بر چهره زیبایی که با حسرت جوانی از دست رفته است.

هوش مصنوعی: خون زیادی از جراحت رفته است، به‌طوری که گویی مادر و پدر مهربان این درد را با چشمان خود احساس کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دل من مانند شقایقی شده که به شدت غمگین و پر از درد است، زیرا آن سرو تازه و زیبایی که از باغ به وجود آمده بود، اکنون رفته است.

هوش مصنوعی: زخم‌هایی خوردیم که نه خون آمد و نه آه! چه درد عمیقی بود که به استخوان رسید.

هوش مصنوعی: آدم هشیار نباید فردی که در درد و رنج است را سرزنش کند، چون درد و رنج او از دلش سرچشمه می‌گیرد و کسی که دلتنگ است، دیگر در کنار او نیست.

هوش مصنوعی: چشم و روشنی دل‌های قبایل، مانند برقی که می‌درخشد، می‌رود و وقتی برود، دیگر بازنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه برخی تلاش‌ها برای درمان دردهای ناشی از مرگ و زمان انجام می‌شود، اما واقعیت این است که در برابر قهر و خشم روزگار هیچ چاره‌ای وجود ندارد و بسیاری از چیزها مانند برگ‌های پاییزی در باد از بین می‌روند و ناپدید می‌شوند.

هوش مصنوعی: ما به سوی آخرت در حرکتیم و از دنیای فانی عبور می‌کنیم. او که به دیار مرگ رفت، از همه ما جلوتر شده است.

هوش مصنوعی: اگر یکی از اعضای خانواده از میان برود، امید و شرافت آن خانواده و برادرانشان جاویدان و پایدار خواهد ماند.

هوش مصنوعی: ای نفس پاک، خجسته باد مقام تو در خاک. تنها بر تو در حق زمان ستم و بی‌رحمی نرفت.

هوش مصنوعی: فرزانه‌ها به خوبی می‌دانند که زمانی که روح انسان از قید و بند دنیا رهایی می‌یابد، مانند پرنده‌ای است که از لانه‌اش پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: مراقب باش از آن شبی که تاریک بود و صبحی که هیچ خبری از تو نیامد و ما تنها فریاد زدیم.

هوش مصنوعی: زخم به قدری عمیق است که هیچ دارویی نمی‌تواند آن را درمان کند. وقتی جان رفته باشد، دارو برای دل چه سودی دارد؟

هوش مصنوعی: غم و اندوه تو را به طور کامل بیان نکردیم، همچنان که این صدا یکی است که از دل بر زبان آمده است.

هوش مصنوعی: سعدی همیشه فکر می‌کند که ممکن است از محبوبش دور بیفتد و حالا دیگر نتوانسته است این وضعیت را تحمل کند و کلافه شده است.

هوش مصنوعی: حکم خداوند این است که قرآن، که از آسمان نازل شده، به دست و شمشیر امام علی (علیه‌السلام) تحقق یافته است.

هوش مصنوعی: شادمان باشیم که عمرش طولانی باد، کسی که در هنگامه‌ای که بی‌گناهی کشته می‌شود، تنها زمانی که تیر از کمان رها می‌شود، احساس تاسف می‌کند.