سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چنین که هست نماند قرار دولت و ملک</p></div>
<div class="m2"><p>که هر شبی را بی‌اختلاف روزی هست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چو دست دست تو باشد دراز چندان کن</p></div>
<div class="m2"><p>که دست دست تو باشد اگر بگردد دست</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1204

شمارهٔ ۱۳

چنین که هست نماند قرار دولت و ملک
که هر شبی را بی اختلاف روزی هست
چو دست دست تو باشد دراز چندان کن
که دست دست تو باشد اگر بگردد دست

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به ناپایداری و بی‌ثباتی دولت و سرزمین اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که شب و روز هرکدام به نحوی فراروی هم قرار دارند. او توصیه می‌کند که باید از فرصت‌ها به خوبی استفاده کرد و دست به اقدام زد، زیرا اگر تلاشی نشود، ممکن است همه چیز تغییر کند و از دست برود.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/29647

هوش مصنوعی: حالت و آرامش دولت و ملک به این صورت نمی‌ماند، زیرا هر شب به‌طور ناخودآگاه روزی به وجود می‌آید.

چنین که هست نماند قرار دولت و ملک

که هر شبی را بی‌اختلاف روزی هست

هوش مصنوعی: اگر دستانت دراز است، تا جایی که می‌توانی آنها را دراز کن، اما اگر دستانت بچرخند و تغییر کنند، باز هم به همان شکل ادامه بده.

چو دست دست تو باشد دراز چندان کن

که دست دست تو باشد اگر بگردد دست

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

شمارهٔ ۱۲ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها