بیت دوم نکردند درست است
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

دنی مانند دنیا جایگاه پست خوانده میشود پس نیراز به خوردن غم جایگاه پست نیست

بیت پنجم :
این سراییست که البته خلل خواهد یافت و بیت هشتم :
گوسپندی برد این گرگ مزور همه روز.. و بیت دهم :
عاقبت خاک شد و خلق براو می گذرند و بیت یازدهم :
تا دمی را که در آنند، غنیمت شمرند . والله اعلم.

بنظر من ، گوسپندی برد هرروز گرگ معود ازگله
گوسپندان دگر خیره براو مینگرند
درست است الله اعتم.

من این فرد از شعر حضرت سعدی را در شصت سال قبل که جوان بودم و تا کنون در حافظه دارم چنین خوانده ام :
این سراییست که البته خلل خواهد دید
و حقا که خدا داناست

همان قسم که محترم ترابی نوشته اند
گوسفندی برد این گرگ مزور همه روز....
من هم چنین خوانده ام و فکر میکنم از نگاه وزن شعر هم کدام کمبودی حاصل نمی شود در حالیکه اگر عوض مزور معود را بگذاریم در وزن خلل می افتد والله اعلم

در بیت هشتم:
گوسفندی برد این گرگ "مُعَوَّد" "همه روز"، درست است!
با کلمه ی "هر روز" ، در وزن مصرع خلل وارد است.
با کلمه ی "مزور" و "همه روز" هرچند وزن درست است و معنای خوبی هم دارد، ولی با کلمه ی "مُعوَّد" به معنی عادت داده شده و معتاد و کلمه ی "همه روز" معنای مصرع و بیت بهتر و وزن آن درست است.

این سرایی است که البته خلل خواهد یافت
و صد البته نه خلل خواهد کرد، چه سرای در خود خلل ایجاد نمی کند ، که خلل می یابد.

سعدی بزرگوار، با شما به خدا نزدیکتر شدم.
معجزه خدا.

سلام
مصرع آخر در کتاب موثق برگ نیسی بدون که هست
مرده آن ست نامش به نکویی نیرند
می خواستم بدانم کدوم درسته

با سلام
مسول محترم سایت ضمن تشکر از زحمات شما،
همانطورکه مطلعید با شروع تایپ کردن و کامپیوتر در خیلی از موارد افراد حروف و کلمات را به هم میچسبانند.
نتیجه پیدایش کلماتی است که غلط و در فارسی نداریم!
مثل: صاحبنظرند
در بیت دوم مصرع دوم : الحق انصاف توان داد که صاحبنظرند
( صاحب نظرند ) صحیح است! لطفا تصحیح بفرمایید.
چرا عنوان کردیم؟ چون ما را به میهن اسلامی مان متعهد بار آوردند
پس حال ما بکاریم ...
چون گذشته از شیوع فراوانی اغلاط در متون و اشعار فارسی
این عادت نهایتا به زبان مادری ما ( فارسی ) لطمه زده ومیزند
همانطور که استفاده از ( مرسی ) فرانسویانی که سالها قبل در دوران استعمار آن را رایج کردند و رفتند.
که البته صحیحش (مقسی!) است.
و متاسفانه نفوذ زبان انگلیسی در صحبت ها و تابلو ها و غیره ما کما بی توجهی ما به عنوان یک ملت به فرهنگ بسیار غنی و کهنی است که به ما رسید.
با اینهمه میراث فرهنگی واقعی سعدی و فردوسی و غیره حیف است در حفظ اصالتمان سستی به خرج دهیم.
در پایان شجره نامه ای در دائره المعارف یکی از کتابخانه های همین دانشگاه های خراجی ها دیدیم
که (زبان فارسی) را به عنوان مادر همه زبانهای دنیا
منجمله فرانسوی و انگلیسی و آلمانی و غیره ذکر کرده اند
و در محل ریشه درخت تمام زبانهای دنیا نوشته بود: PERSIAN
فارسی
حالا ما داریم چکار میکنیم درخت زبانها را چپه سوار میشیم!
به قول: عمان سامانی
من از مفصل این نکته مجملی گفتم
تو خود حدیث مفصل بخوان ازین مجمل
خوش و خرم باشید.

کاشکی قیمت انفاس بدانندی خلق
تا دمی چند که ماندست غنیمت شمرند

اینجا بنظر میرسد که معود از ریشه عودت ایجاد شده و به معنی عودت کننده استفاده شده یعنی هر روز بر میگردد و گوسفندی کیبرد

مزور برای بکارگیری صفت برای
گرگ مناسبتی ندارد
همان معود بجا و زیبا و بر وزن است

ای که بر ملک پشت زمینی همه وقت آن تو نیست
دیگران در رحم مادر و پشت پدرند

شاه شعره این شعر

در چاپ برگ نیسی مصرع آخر مرده آن است (؟) نامش به نکویی نبرند آمده، (که) حذف شده، آیا بر اساس نسخه ی مرحوم یغمایی ( که) حذف شده یا ایراد چاپی است؟

4- تا تطاول نپسندی و تکبر نکنی - که خدا را چو تو در ملک بسی جانورند

5- این سراییست که البته خلل خواهد کرد - خنک آن قوم که در بند سرای دگرند

***

[یزدانپناه عسکری]

تمامی مخلوقات و موجودات و جانوران ارحام خود را دارند ( نُقِرُّ فِی الْأَرْحامِ – الحج : 5)

ارحام سایر مخلوقات و سرای دگر در بند حرکت جوهری مجموعه اسماء انسان (البقرة : 31 - وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها) از نفس واحده است.( الأنعام : 98 - وَ هُوَ الَّذی أَنْشَأَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ قَدْ فَصَّلْنَا الْآیاتِ لِقَوْمٍ یَفْقَهُونَ)