«اللهم صل علی محمد وعلی آل محمد کما صلیت علی إبراهیم وعلی آل إبراهیم انک حمید مجید اللهم بارک علی محمد وعلی آل محمد کما بارکت علی إبراهیم و علی آل إبراهیم انک حمید مجید.»

دوستی می گفت انسان هرچه صفات خوب دارد به خداوند نسبت داده ، بعد نشسته ، زار میزند که خدایا من ِگدا را دریاب .
من ماندم و جواب ِ در دهان ماسیده

رعایت ادب همانا این چنین با خدا سخن گفتن است

با صدای دلنشین استاد ذبیحی در یک مناجات دشتی ،،

انسانیت یعنی صفات نیکو و صفات نیکو همه حاصله انوار پروردگار است.

با صدای گرم محمذ معتمدی در مناجات دشتی 93

ما جرم و خطائی نداریم چون همه چیز بخواست اوست و ما چون نیکوکاری هستیم که تا نیکی کردیم در لحظه نتیجه اشرا طلب میکنیم و صبر نداریم! و گر صبر کنی حکمت او شیرینتر از نعمتش است!

شاهد از غیب در گفته دوم یا بعدی
آنکه مکنت بیش از آن خواهد که قسمت کرده‌اند
گو طمع کم کن که زحمت بیش باشد بیش را

هر چه فکر میکنم در وصف این مرد بزرگ‌(سعدی) ستایشی بکنم
عقلم نمی گنجد

خدایا گر تو سعدی را برانی شفیع آرد روان مصطفی را
وقتی به آیات زیر در قرآن توجه میکنم بنظر میرسد مفهوم شفاعت آن نیست که در قیامت بندگان مقرب خدا برای بندگان گناهکار واسطه بخشش شوند.(جناب سعدی این مفهوم را در نظر گرفته است)بلکه از آنجاییکه خداوند میفرماید همه نعمت ها از خداوند است واین نعمت ها بواسطه یک سری از مخلوقات به دست انسان میرسد لذا این واسطه ها در واقع شفیع هستند.مثلا درخت شفیع میوه است.یا ابر شفیع باران است.وهمچنین پیامبر شفیع هدایت است.اما این شفیع ها بدون اذن خداوند هیچکاره هستند.همچنانکه در آیه 3 سوره یونس ….ِ یُدَبِّرُ الْأَمْرَ ما مِنْ شَفیعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ....(خداوند)امورات را تدبیر میکند (شفیع ها را پشت سر هم قرار میدهد)واین شفیع ها بدون اذن خداوند نیستند(موثر نیستند)
آیات زیر این مفهوم را تایید میکنند.
النساء : 107 وَ لا تُجادِلْ عَنِ الَّذینَ یَخْتانُونَ أَنْفُسَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ مَنْ کانَ خَوَّاناً أَثیماً
و از کسانی که به خویشتن خیانت می‏کنند با خدا مجادله مکن، که خداوند هر کس را که خیانتگر و گناه‏پیشه باشد دوست ندارد.
النساء : 109 ها أَنْتُمْ هؤُلاءِ جادَلْتُمْ عَنْهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا فَمَنْ یُجادِلُ اللَّهَ عَنْهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَمْ مَنْ یَکُونُ عَلَیْهِمْ وَکیلاً
به فرض که شما خود از طرف آنها در زندگانی دنیا مجادله کردید، کدام کس در روز قیامت از طرف آنها مجادله خواهد نمود؟ و چه کس به وکالت آنها تواند برخاست؟
البقرة : 254 یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ
ای کسانی که ایمان آورده‏اید، از آنچه به شما روزی داده‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه داد و ستدی است و نه دوستی و نه شفاعتی. و کافران خود ستمکارانند. (254)
البقرة : 48 وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا یُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ
و بترسید از روزی که هیچ کس چیزی [از عذاب خدا] را از کسی دفع نمی‏کند و نه از او شفاعتی پذیرفته، و نه به جای وی بدلی گرفته می‏شود و نه یاری خواهند شد.
البقرة : 123 وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا تَنْفَعُها شَفاعَةٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ
و بترسید از روزی که هیچ کس چیزی [از عذاب خدا] را از کسی دفع نمی‏کند، و نه بدل و بلاگردانی از وی پذیرفته شود، و نه او را میانجیگری سودمند افتد، و نه یاری شوند.
التوبة : 113 ما کانَ لِلنَّبِیِّ وَ الَّذینَ آمَنُوا أَنْ یَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِکینَ وَ لَوْ کانُوا أُولی‏ قُرْبی‏ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحیمِ
بر پیامبر و کسانی که ایمان آورده‏اند سزاوار نیست که برای مشرکان- پس از آنکه برایشان آشکار گردید که آنان اهل دوزخند- طلب آمرزش کنند، هر چند خویشاوند [آنان‏] باشند.