هوش مصنوعی: عشق، ملک و فرمانروایی است که در دل من جا دارد و برگزاری دوستی را به من نهی کرده است، حال آنکه من به این وضعیت معترض هستم.

هوش مصنوعی: عشق در دل من چنان بزرگ و وسیع است که صبر من همواره کوتاه و ناکافی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای ناقلا، دور از من برو! ای کسی که صبرم را آزمایش کردی، تو به من دروغی بزرگ گفته‌ای.

هوش مصنوعی: من آن پاکیزه‌ای نیستم که به اندازه عدالت خود را توجیه کند و نمی‌توانم طاعت و بندگی‌ام را به خاطر نقص‌هایم کاهش دهم.

هوش مصنوعی: من هرگز راضی نبودم که برده‌ای باشم، در حالی که خانواده‌ام در کنارم هستند؛ هرگز نمی‌پذیرفتم که امیر باشم.

هوش مصنوعی: ای کسی که درباره روز جدایی آن‌ها سؤال می‌کنی، بدان که آن روز جز یک شب تار نبوده است.

هوش مصنوعی: هرگز در جایی خشک و بی‌آب نمی‌مانی مگر اینکه از شدت اندوه و گریه، دریایی از اشک فراهم می‌آوری.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و دلفریب او چنان مجذوبم کرده است که نتوانم از جذابیت او بگذرم، حتی اگر قامتش به دلخواه من نباشد.

هوش مصنوعی: آیا صبر می‌تواند آتش درونم را خاموش کند، در حالی که نشانه‌های عشق دوستان همچنان درخشان است؟

هوش مصنوعی: اگرچه اسبان قوی و استوارند، اما زیبایی و کمال دختران جوان نیز در اوج خود است و همچون ماه کامل می‌درخشند.

هوش مصنوعی: دوست دارم که اسرای ما آزاد شوند و آرزو می‌کنم که هیچ وقت در بند نباشم.

هوش مصنوعی: دوست واقعی را نمی‌توان با هیچ کس دیگری مقایسه کرد؛ او از همه بی‌نظیرتر است و یافتن کسی همانند او امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: دشمنانم از درد و رنج من رحم نمی‌کنند، اما آن‌ها به خاطر یک دانه یاکس را دور می‌اندازند؟

هوش مصنوعی: اگر احساس نمی‌کنی که من چگونه دلتنگ و مشتاقم، سکوت کن تا صدای گریه‌ام را بشنوی.

هوش مصنوعی: ای رفیق، در روز وصال به من بپیوند و شب‌های پس از آن را به یاد آور که شب‌ها را با زیبایی می‌گذرانیدیم.

هوش مصنوعی: آیا تو بهشتی هستی که روح بهار در آن دمیده شده؟ یا از سرزمین عراق، خبر خوشی به ارمغان آورده‌ای؟

هوش مصنوعی: عجب است که من شراب نمی‌نوشم، اما همچنان در حال تجربه شور و حال عشق هستم و تحت تأثیر آن قرار دارم.

هوش مصنوعی: تنها یک عقل سلیم کافی نیست؛ شعرها و ادبیات آن‌ها با هم تفاوت دارند و ما نباید همیشه به مکان‌های ثابت مثل مسجد اکتفا کنیم.

هوش مصنوعی: دل من به قدری شیفته و عاشق است که نمی‌تواند پیوندی با آب زلال برقرار کند، حتی اگر دریاها را بنوشد.

هوش مصنوعی: چه تفاوتی دارد بین جوانی و پیری جز اینکه من پندهایم را بپذیرم و تغییرات زمان به من هشدار دهد؟

هوش مصنوعی: ای آلفا، بخیل نباش و از نعمت‌ها مراقب باش، برایت جانم را فدای تو می‌کنم اگر ناشکری کنی.

هوش مصنوعی: قطع امید از بی‌راهه‌ها و پذیرش سختی‌ها برای دستیابی به رضایت، چون که کسی که به دنبال حقیقت است، نباید به آسانی قانع شود.

هوش مصنوعی: تجربه تلخی در یک لیوان احساس گناه، زمانی شیرین است که معشوق در کنار باشد.

هوش مصنوعی: عظمت و زیبایی آنچه را که می‌بینم نتوانستم درک کنم، اگر وجود خودم در دنیای پست و ناچیز نبود.

هوش مصنوعی: ای کسی که در خوشبختی جاویدان غایب هستی، با آن کس که به سوی تو سفر کرده و در فقر به سر می‌برد، نرم و مهربان باش.

هوش مصنوعی: با من تماس بگیر و وداع کن، سپس از نعمت‌ها برای اهلش لذت ببر. من تنها به تو احساس نیاز می‌کنم و غیر از تو را نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: علی به انتظار امید دیرینه‌اش نشسته است، در این امید که با گذر زمان، صبور باشد.

هوش مصنوعی: شاید روزی چشمانم از اشک سپید شوند، در حالی که تو را با چشم‌های بینا ملاقات کنم.