هوش مصنوعی: هر زمان که گوزن‌ها در دره آزادانه می‌چرند، مواظب باش که نکند شکار را از دست بدهی ای پسر شکارچی.

هوش مصنوعی: بدان که رهبری و پیشوایی انسان آشکار است و کسی که در مسیر زندگی قدم می‌گذارد، نیازمند توشه و آمادگی است.

هوش مصنوعی: آیا می‌شود کسانی که به صبح می‌رسند و در آرامش خاطر هستند، از نظر عقلانی مطمئن باشند؟

هوش مصنوعی: دنیا و زیورهای آن همچون بویی از خرما هستند که در کام انسان می‌نشیند و سپس ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: در زندگی، به طور حتم و اجتناب‌ناپذیر، روزی لباس عمر ما از تن‌مان جدا خواهد شد و در این میان، هیچ تفاوتی بین کسانی که در اوج هستند و کسانی که در فرود هستند وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در نظر خداوند، انسان مقام و ارزشی دارد. این مقام و منزلت به گونه‌ای است که در زندگی فراخی و آسایش را برای او به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که دنیا را جمع کند و در راه خیر خرج کند، نه مثل باغی است که درختانش فقط برای خودش باشد و نه مانند عاد که به خودخواهی معروف‌اند.

هوش مصنوعی: به طور قطع زمان به پایان می‌رسد، پس یقین داشته باش که تو در روز قیامت برای محاسبه اعمالت حاضر خواهی شد.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، نفس انسان با بخشندگی‌اش به درجاتی می‌رسد که عبادت و ذکر و تسبیح دیگران به آن نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: سواره‌نظام حجاز در میان بیابان به دنبال طمع می‌گردد، در حالی که نیکی و انجام اعمال صالح از همه چیز برتر است.

هوش مصنوعی: لبخند بزن، تواضع کن، و از اشتباهات بگذر و به دوستانت نفع برسان و از رنج‌ها دوری کن.

هوش مصنوعی: چشم‌های گرسنه و طماع تو، به هیچ وجه تو را آسیب نمی‌زنند، زیرا شغال‌ها همیشه آرزو دارند از بزرگان بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: آیا می‌توان به درستی حق نعمت‌های او را ادا کرد؟ و شکرگزاری، توانایی بیان بزرگی نعمت‌هایش را ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تو، ای پسرم، از جانب حق بهره‌مند شوی، این روش سادات و بزرگان است.

هوش مصنوعی: صدای خوشبختی و سرنوشت در کنار نهر زلالی به ما می‌خواند که پیرو راهی پاک و درست باشیم.

هوش مصنوعی: به آنچه در آن پند و اندرز وجود دارد، خرده مگیر، زیرا نصیحت برای من عادی و بافرهنگ است.

هوش مصنوعی: بابک به نام و نوید خوشی‌ها آواز می‌دهد و به سوی آبشخور زلالی دعوت می‌کند که برای نوشیدن قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: با نام تو غنایی وجود دارد و دیوارها از شادی به تکاپو افتاده‌اند، گویی که در حال رقصیدن هستند مانند شترها در وقت شادی.

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به این دارد که شخصی با شور و شوق به دنبال یک کشور یا سرزمین بزرگ و متحد است که به او امکان می‌دهد به آرزوهایش برسد، حتی اگر دیگران حسادت کنند و تلاش کنند مانع پیشرفت او شوند. او امیدوار است که به آن مقصد برسد و در میان چالش‌ها پایدار بماند.

هوش مصنوعی: ای خوشبخت‌ترین انسان‌ها، تنها وقتی قدمی به سوی تو برمی‌دارم که خداوند بر من لطف کند و موجب خوشبختی‌ام شود.

هوش مصنوعی: تو را برگزیده‌ام بر همه مردم، چون هیچ کس نمی‌تواند به تو شباهت پیدا کند.

هوش مصنوعی: ابرها مانند پیکر گسترش یافته‌ای در آسمان پر از نشاط و زندگی هستند، و باران خوشگوارشان بر سر زمین و بیابان می‌بارد.

هوش مصنوعی: من به دنبال خوبی هستم، پس به شهر شیراز آمدم، جایی که نعمت خداوند دوچندان است و بر فراز آن افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگز در دنیای فراخی و نعمت‌ها باقی نیستم، تا زمانی که باغی نلرزد و نمی‌دانم که خوشبختی آوازش را سر دهد.

هوش مصنوعی: بگذارید خدا وضعیت شما را مانند بقا و ماندگاری دانه کنجد در کوره آهنگری حفظ کند.