دو نفر هیچ‌گاه حسرت از دلشان بیرون نمی‌رود و پایشان از گرداب حسرت و زیان بیرون نمی‌آید: یکی تاجرِ کشتی‌شکسته (کسی که سرمایه‌اش را در تجارت از دست داده) و دیگری، وارثِ هم‌نشین با درویشان و فقیران (کسی که ارث بزرگِ پدر به او رسیده اما ثروتش را در راه هم‌نشینی با درویشان و دوستان و با بذل و بخشش بیش از حد از دست داده.)

اگر هم‌نشین درویشان و فقرا (یا دوستان کم‌بضاعت و خسیس و پرخرج) باشی و با این حال در مال و دارایی‌ات سهمی برای آنها نداشته باشی، حتی جانت هم در خطر می‌افتد. (پس ناچارا وقتی با چینن کسانی هم‌نشین می‌شوی مجبور هستی از مالت بدهی)

یا با دوست آبی‌پوش (دوستی که اهل خوشگذرانی و همراه عیش و نوش توست) همراه نشو، یا اگر همراه شدی، با انگشت حنا (کنایه از دست کشیدن از مال و خانه) بر دارایی‌ات خط بکش. (یا اهل رفیق‌بازی نباش یا اگر‌ شدی قید پول و دارایی‌هایت را بزن)

یا با پیل‌بانان (صاحبان فیل یا بزرگان و آدم‌های پرخرج و پرحرف) دوستی نکن، یا اگر می‌کنی، خانه‌ای به اندازهٔ فیل بساز (هزینه‌های سنگینشان را تحمل کن.) (دوستی با آدم‌های پرخرج و پرتوقع، یا نباید کرد یا باید ظرفیت مالی و صبر آن را داشت.)