بعد از بیت اول بقیه حکایت جا افتاده............چون بمقام خویش آمد سفره خواست تا تناولی کند پسری صاحب فراست داشت.گفت ای پدر مگر در مجلس سلطان طعام نخوردی گفت در نظرایشان چیزی نخوردم که بکار آیدگفت نماز راهم قضا کن که چیزی نکردی که بکارآید.
ای هنرهاگرفته برکف دست عیبهابرگرفته زیر بغل
تاچه خواهی خریدن ای مغرور روز درماندگی بسیم دغل
نسخه فروغی

در تصحیح تکمله‌ی "علیرضا" : گفت ای پدر باری به مجلس سلطان در طعام نخوردی ...
گلستان سعدی/فروغی/ققنوس/1374/ص65

بعد از بیت اول بقیه حکایت جا افتاده:
چون بمقام خویش آمد سفره خواست تا تناولی کند؛ پسری صاحب فراست داشت. گفت ای پدر مگر در مجلس سلطان طعام نخوردی؟ گفت در نظرایشان چیزی نخوردم که بکار آید. گفت نماز راهم قضا کن که چیزی نکردی که بکارآید....

با سلام و تشکر از زحمات شما
دیشب عرض کردم که این حکایت ناقص است.
امشب پس از بررسی چند نسخه قدیمی، حکایت مذکور را از از نسخه: (گلستان چاپ 1319 چاپخانه مجلس ـ تصحیح محمد علی فروغی ـ برای تدریس در دبیرستانها ـ صفحه 65) ـ
با دقت رونویسی کرده و خدمتتان ارسال میدارم:
--------------
حکایت
زاهدی مهمان پادشاهی بود. چون بطعام بنشستند، کمتر از آن خورد که ارادت او بود، و چون بنماز برخاستند، بیش از آن کرد که عادت او ـ تا ظنّ صلاحیت در حقّ او زیادت کنند.
ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی + کاین ره که تو میروی به ترکستان است
چون بمقام خویش آمد، سفره خواست تا تناولی کند. پسری صاصب فراست داشت، گفت: ای پدر، باری بمجلس سلطان در، طعام نخوردی؟ گفت: در نظر ایشان چیزی نخوردم که بکار آید. گفت: نماز را هم قضا کن که چیزی نکردی که بکار آید.
ای هنرها گرفته بر کف دست + عیبها بر گرفته زیر بغل
تا چه خواهی خریدن ای مغرور + روز درماندگی بسیم دغل
--------------

در متن حکایت، بیت دومی که آمده ، طبق نسخه های معتبر گلستان به ین شکل صحیح است
تا چه خواهی خریدن ای مغرور
روز درماندگی به سیم دغل

در مورد معنی این داستان کسی چیزی نگفت. می خواستم درکم را در این مورد بگویم. سعدی اینجا بر راستی و صداقت در اعمال و کردار تاکید دارد. برای اینکه سلطان را تحت تاثیر قرار بده غذا کمتر خورده و نماز رو با طول و تفسیر برگذار کرده. وقتی خونه برگشته هنوز گشنه بود. که پسرش می گوید با این کردار گمراه کننده نمازت هم از ارزشی برخوردار نیست. ترسم نرسی به خانه ای اعرابی کین ره که تو می روی به ترکستان است

در واقع سعدی خواست ما بفهمیم که این کار چه بر سر زهد و تقوایی ما میآورد 

سلام میشه کسی معنی اینارو بگه

ترسم نرسی به کعبه، ای اعرابی

کاین ره که تو می‌روی به ترکستان است

ای هنرها گرفته بر کف دست

عیبها بر گرفته زیر بغل

تا چه خواهی خریدن ای مغرور

روز درماندگی به سیم دغل

اقای زیارتی عزیز  سلام 

معنی این حکایت وابیات پر واضح است ولی صرفاً جهت پاسخ حضرتعالی در تکمیل حاشیه دوست گرامی آقا حسین  به عرض میرسانم که  موضوع وپیام اخلاقی این حکایت در نفی ریا کاری است شخصی زاهد در حضور حاکم غذا کمتر از معمول میخورد ونماز وعبادت خود را مفصلتر وطولانی تر از همیشه میخواند  تا در نظر پادشاه با این ترفند وریا کاری شخصی مومن  جلوه نماید تا شاید از قبل آن متنفع گردد کاری که متاسفانه این روزها در جامعه به وفور شاهدآن هستیم  حالا معنی ابیات 

ترکستان وکعبه در دوجهت مخالف هم واقعند ترکستان تقریبا در شمال وکعبه در جنوب  سعدی علیه الرحمه میفرمایند  با ریاکاری،تظاهر ودروغ هرگز به کعبه که در اینجا استعاره از حضور خداوند است نخواهی رسید بلکه در جهت خلاف در حرکتی  وریا کاری وفریب به این میماند که شخص عیوب خودش را در زیر بغل خود از دید سایرین پنهان نموده و هنر  خویش را در کف دست گرفته وبه مردمان عرضه نماید تا در انظار عمومی با این ریاکاری شخص محترمی جلوه نماید واز دیگران تایید بگیرد  روز درماندگی  که حتما کنایه از محضر حق و روز جزا است  ایشان میفرمایند ای انسان متظاهر ریاکار در روز قیامت در محضر خداوند بدان که با دغل وریاکاری  به تو پاداش نخواهند داد چون آنجا به خلوص اعمال امتیاز داده میشه نه به فریبکاری وبدان که با نقاب  نمیتونی خداوند رو هم فریب بدی و با این سکه تقلبی قادر به خرید  نخواهی بود کنایه از دریافت پاداش   امیدوارم تونسته باشم کمکی در تفهیم بهتر کلام کرده باشم .

  شاد وخرم باشید.

ماشالله گنجور چه پیشرفت کرده

ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی

این ره که تو می روی به ترکستان است

پاسخ ادبی برای کسانی که از این بیت سعدی برای تخریب طرف مقابل استفاده می کند

ما را برسان به کعبه ای یار عزیز

گر مقصد تو کعبه نه ترکستان است