لطفا معنی این حکایت رو بنویسید

درباره ی این حکایت :
(عصر حکومت عبدالملک بن مروان بود. او حجاج بن یوسف ثقفی را که خونخوارترین و بی رحمترین عنصر پلید بود، استاندار عراق (کوفه و بصره ) کرد. حجاج بیست سال حکومت نمود و تا توانست ظلم کرد.)
در این عصر، روزی زاهد فقیری که دعایش به اجابت می رسید، وارد بغداد گردید. (بغداد در آن عصر، روستایی بیش نبود). حجاج او را طلبید و به او گفت : برای من دعای خیر کن
زاهد فقیر گفت: خدایا! جان حجاج را بگیر.
حجاج : تو را به خدا چه دعایی است که برای من نمودی ؟
زاهد فقیر: این دعا هم برای تو و هم برای تو و هم برای همه مسلمانان ، دعای خیر است .

لطفا معنای شر رو هم بنویسید با تشکر

سعدی گاهی خاطرات خیالی را تعریف می کند و جاهایی را که ندیده یا اشخاصی را که ملاقات نکرده در داستان هایش می آورد. این هم احتمالا یکی از همانهاست چون بغداد نیم قرن پس از مرگ حجاج، تاسیس می شود و اینکه قبلا روستا بوده را برای توجیه این داستان گفته اند. در زمان حجاج اصلا بغدادی نبوده و اسمش با تاسیسش آغاز می شود.

بغداد یا خداداد پیشینیه دور و درازی دارد و از زمانهای بسیار دور سکونت گاه ایرانیان و بعدتر مردمانی که در قلمرو فرمانروایی شاهان ایران زمین بودند بوده است.عربها بعد از حمله به ایران و شام به آن سرازیر شدند.
بغ در پهلوی خدا و صاحب است.

شما در تحریف تاریخ بسیار توانا هستید خانم 7.
هنوز معنا را " مانا" می نویسید؟
خیانت به ادبیات که شاخ و دم ندارد.

کجای من به مهناز خانم شبیه است?
فکر نکنم تا زنده ام بجای معنا بنویسم مانا.نه اینکه نادرست باشد نه چون نچسب است.

در پاسخ " تاسیس !! " بغداد بفرمایید مانا
" لا یتچسبک " است.

حالا اصلا بغداد بوده یا نبوده.
اصلا درویش بوده یا زاهد و یا فرشته!
کتاب تاریخ که.نمیخونید دارید ادبیات میخوانید.
نام برده شدن از فردی اصلا دلیل بر این نیست که او باشد.
برای مثال است،فردو همچون...
ما عادت کردیم کلیات رو.ول کنیم و به جزییات مشغول شیم.
شما به کلیات پیام فکر کنید و با عینک نوشته ادبی بنگرید.