سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در وهم نیاید که چه شیرین دهنی</p></div>
<div class="m2"><p>اینست که دور از لب و دندان منی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما را به سرای پادشاهان ره نیست</p></div>
<div class="m2"><p>تو خیمه به پهلوی گدایان نزنی</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1011

رباعی شمارهٔ ۱۴۲

در وهم نیاید که چه شیرین دهنی
اینست که دور از لب و دندان منی
ما را به سرای پادشاهان ره نیست
تو خیمه به پهلوی گدایان نزنی

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و دلربایی محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که شیرینی کلام او، از دوری‌اش حس می‌شود. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که با وجود زیبایی و مقام او، آنها که در کنار عده‌ای فقیر زندگی می‌کنند، به پادشاهان دسترسی ندارند و محبوبش نیز در کنار آنها نیست.

رباعی شمارهٔ ۱۴۰

رباعی شمارهٔ ۱۴۱

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6892

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/27118

هوش مصنوعی: این فکر به ذهنم نمی‌رسد که چه طعمی دارد این شیرینی که دور از لب و دندان من است.

در وهم نیاید که چه شیرین دهنی

اینست که دور از لب و دندان منی

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم به مکان‌های بزرگ و باشکوه پادشاهان دسترسی پیدا کنیم، پس تو هم نباید در کنار افراد بی‌پول و گدایان خیمه بزنید.

ما را به سرای پادشاهان ره نیست

تو خیمه به پهلوی گدایان نزنی

رباعی شمارهٔ ۱۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۴۱ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۱۴۱ به خوانش فاطمه زندی