هوش مصنوعی: از من نپرس که آیا یادم کردی، چون من خودم هیچم و تو هم به من توجهی نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: چقدر زیباست که تو چهره‌ای دل‌فریب داری، اما در عوض، به راحتی به وعده‌هایت عمل نمی‌کنی. شهر پر شده از غم و اندوه تو، ولی تو هیچ‌کس را غمگین نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: چرا ما با تو، ای معشوق زیبا و فریبنده، در صلح و آرامش هستیم، در حالی که تو در حال جنگ و مبارزه با ما هستی؟

هوش مصنوعی: مردم با تجربه به من می‌گویند که از غم و ناراحتی دوری کنم و به سمت شادی و زندگی بهتر برگردم.

هوش مصنوعی: آن‌ها نمی‌دانند که عشق تو چگونه از دلم نمی‌رود و هرگز سرد نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اما در برابر رقیبان چاره‌ای نیست؛ چرا که آن‌ها مانند خار هستند و تو مثل گلی هستی.

هوش مصنوعی: اگر با افراد زیبا و خوش‌چهره معاشرت کنی، نام نیک و خوبی به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: دیگر با من صحبت نکن ای باد خوشبو، زیرا که مثل بلبلم مرا دیوانه کردی.

هوش مصنوعی: چرا تو، ای جان سعدی، از درد خود نرنجی وقتی که هم خود درد را درک می‌کنی و هم دارویی برای درمان آن داری؟