غزل شمارهٔ ۴۸۵
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
غزل ۴۸۵ به خوانش حمیدرضا محمدی
غزل شمارهٔ ۴۸۵ به خوانش عندلیب
غزل شمارهٔ ۴۸۵ به خوانش محسن لیلهکوهی
غزل شمارهٔ ۴۸۵ به خوانش سعیده تهرانینسب
غزل شمارهٔ ۴۸۵ به خوانش فاطمه زندی
غزل شمارهٔ ۴۸۵ به خوانش نازنین بازیان
غزل شمارهٔ ۴۸۵ به خوانش سهیل قاسمی
حاشیه ها
چشمم از زاری چو فرهادست و شیرین لعل تو
عقلم از شورش چو مجنونست و لیلی روی تو
بنظر من شاه بت این غزل است...
بیتی با 4شخص اسم و رسم دار عشق و عاشقی...
اصلاح میکنم... شاه بیت
لطفا املای کلمه ی "تقوا" را در ابیات نهم و دوازدهم به شکل "تقوی" تغییر دهید، زیرا "تقوی" ممال "تقوا" می باشد و در این شعر کلمات ممال در کنار کلمات فارسی با "یا"ی مجهول در موضع قافیه قرار گرفته اند و بهتر است با همان املای صورت "ممال" نوشته شود تا خوانندگان متوجه این تفاوت تلفظی شوند... امر دیگری که در رسم الخط شعر مهم است این است که ما بدانیم همان شیوه ی رسم الخط پیشینیان گاه حتی در امر خوانش صحیح شعر یاری رسان ماست و لااقل بهتر است در همین مورد، رعایت طریق گذشتگان کنیم
(غافل نباشیم که گذشتگان ما با همین شیوه ی نوشتار "صنعت سازی" هم می کرده اند، شاهدش برخی از انواع صنعت جناس و فی المثل جناس خط) هر چند به همان رسم الخط گذشته ی ما انتقاداتی از قبیل نبود و کمبود علائم نگارشی وارد است.
همچنین کلمه ی "اعلا"ی مرقوم در موضع قافیه ی مصرع اول بیت را...
قافیه ی تقوا که باید تقوی باشد دو بار تکرار شده که در غزل معمول نیست
در غزلیات سعدی به تصحیح فروغی -که گویا اساس و منبع غزلیات سعدی گنجور هم هست- در مورد بیت 11و12 نوشته شده: "در نسخ بسیار معتبر قدیم نیست و ظاهرا الحاقی است"
به جز فروغی، ادیب و سعدی شناس و بوستان پژوهی درباره این غزل تحقیق و تصحیح کرده؟ چون این غزل از زمان سیف فرغانی دارای حرف و حدیث بسیار بوده و تعجب از مدعیان و استادان شعر که هنوز نمیدانند این غزل از مطلع ویران است، خواجه در پیِ دو بیتِ الحاقی ست.!
دقیقاً درست میفرمائید
چون نه تنها سیف فرغانی و
فروغی و خانلری و فروزانفر
حتی همین سایت گنجور هم
ندانسته که مطلع،
(طماعت) است
نه طراوت.
ولی چون قبلاً هم توضیح داده بودم و اشاره شده بود به تحریف و علتهای آن ولی متاسفانه سایت گنجور مرا مسدود کرد و اصل موضوع رو پاک کرد.
در هر صورت اصل غزل بدینگونه است
ای طماعت برده از فردوس اعلی روی تو
....
...
تا رسم غازی می نهد
در عشقبازی رای من
کوس غارت می زند
در ملک تقوی، روی تو
ابیات ۱۲ و ۱۱ هم الحاقی
و حرف مفتی بیشتر نیست
حالا علت و چرایی تغییر
کلمات و الحاق ابیات
دلیل خاص و مرض
مغرضانی است که
اینجا چند بار نوشتم
و حذف شد
برد سعدی از کلامش درد وآه واشک وغم
برد یکجا عقل وصبر وهوش وتقوی روی تو