هوش مصنوعی: از همه چیزها به راستی دوری کن و بدان که هیچ‌کس مانند تو نیست.

هوش مصنوعی: زندگی شیرینی‌های خود را ندارد مگر با تلاش و زحمت، و میهمانی بزرگ هم بدون حضور افراد نیازمند معنا پیدا نمی‌کند.

هوش مصنوعی: این عرقی که از بدنت می‌آید، یا بوی گلابی که از دهانت جاری است، یا عطر خوشی که از تو به مشام می‌رسد، نشان‌دهنده‌ی حالت روحی و احساسات توست.

هوش مصنوعی: من جان و تنم را برای تو بخشیدم و قلب و چشمم را نیز به تو اختصاص دادم.

هوش مصنوعی: دل چه ارتباطی با جان دارد وقتی که به واسطهٔ او زنده‌ام؟ ای دوست، بفرما تا بگویم و بگیر.

هوش مصنوعی: روح انسان از ضربه‌های زندگی می‌آید و آرامش آن در وجود تکانه‌ها و چالش‌ها نهفته است. در واقع، آسیب‌ها و موانع می‌توانند به بخشودن و healing منجر شوند.

هوش مصنوعی: بهتر است که از بیان درد سری به دیگران پرهیز کنم، زیرا جز خداوند هیچ‌کس از درد من آگاه نیست.

هوش مصنوعی: نقد و عیب‌جویی می‌کنند که چه چیزی در او دیده‌ای، اما کسی که کور است نمی‌داند چه چیزهایی را بینا می‌بیند.

هوش مصنوعی: هرگاه که آهو به دنباله‌ی کسی که او را به دام انداخته نرود، نشان می‌دهد که او در واقع به چیزی که او را اسیر کرده، تعلق خاطر ندارد. به عبارت دیگر، وقتی که کسی در جستجوی آزادیش نباشد، به حالت اسارتش ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند من دلی شیدا و عاشق دارد، چقدر می‌تواند از گفتن سخنان دلنشین لذت ببرد.

هوش مصنوعی: ناله سعدی به زیبایی‌ای مشابه بوی خوشی است که از سوزاندن عطر به مشام می‌رسد. در واقع، وقتی او از دل درد و غم صحبت می‌کند، حس خوبی به همراه دارد، مانند عطری که در فضا پخش می‌شود.