توضیخات دانشمند گرانمایه آقای بهالدین خرمشاهی را بر اواخر سوره یوسف میخواندم که این بیت را دیدم (بر این بی‌بضاعت ببخش ای عزیز). ]ن را گوگل کردم و به این سایت ارجمند که از مدیریت آن بسیار سپاسگزارم رسیدم.

این داستان را بهروز غریب پور در پرده ای از اپرای سعدی به زیبایی تصویر کرده است و صدای اسحاق انور، حال مست را در حال مناجات به بهترین وجه روایت کرده.
امروز اسحاق انور از دنیا رفت. روحش شاد.

در بیت «به کردار بدشان مقید نکرد ـ بضاعات مزجاتشان رد نکرد» مقصود از «بضاعات مزجات» درخواست عفو برادران حضرت یوسف(ع) است که گفتند: «تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَکَ اللَّهُ عَلَیْنا وَ إِنْ کُنَّا لَخاطِئِینَ» (سوگند به خدا که خدا تو را بر ما برگزیده است و به درستی که ما خطاکار بودیم ـ سوره یوسف، آیه 91). تعبیر مذکور از آیه 88 آن سوره اقتباس و به سبب ضرورت شعری جمع بسته شده است.

بیت دهم مصرع دوم (خدایابه فضل خودت ) درسته

سلام
در مورد صحت یک کلمه در یک بیت شک کردم گفتم حتماً اشتباه تایپی بوده
من آنم ز پای اندر افتاده پیر
خدایا به فضل خودم دست گیر
اول فکر کردم کلمه‌ی "خودت" به جای "خودم" درست است بعد در جایی دیگر دیدم به جای کلمه‌ی "خودم" نوشته "توام"
چون احتمال می‌دادم درست نباشد به نسخه‌ای از کلیات سعدی به خط و اهتمام استاد سید حسن میرخانی رجوع کردم ، آن‌جا هم نوشته بود "خودم"
ابتدا تعجب کردم اما بعد فکر کردم شاید کلمه‌ی "خودم" درست است به معنی "خودت هم"
در واقع شیخ اجل ، دست‌گیری را "هم" مانند تفضلات دیگر خداوند ، به خود او سپرده است

@ا کاردان ، @بهاالدین مهاجری:
«م» در «خودم» به معنی «مرا»ست و حالت مفعولی دارد. «خدایا به فضل خود مرا دست گیر».
در اشعار سعدی در همین سایت بگردید نمونه‌های مشابه دیگری را می‌یابید:
« شکر به دست ترش روی خادمم مفرست
و گر به دست خودم زهر می‌دهی شاید»
«م» در «خادمم» و «خودم» هر دو به معنی «مرا»ست.

سلام

دوستان!  واژه ی خودم در بیت دهم درست هست

و شاعرانه و سعدی‌وار هم هست

به فضل خود، مرا دست گیر

که میشه به فضل خودم دست گیر...