رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از مثنوی بحر هزج » پاره ۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>الهی، از خودم بستان و گم کن</p></div>
<div class="m2"><p>به نور پاک بر من اشتلم کن</p></div></div>

دیوان رودکی سمرقندی (براساس نسخه سعید نفیسی - ی ـ براگینسکی) - رودکی سمرقندی - تصویر ۱۷۹

پاره ۹

الهی از خودم بستان و گم کن
به نور پاک بر من اشتلم کن

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر به درخواست نزدیک‌تر شدن به خدا و دور شدن از خودیّت فردی اشاره دارد. شاعر از خداوند می‌خواهد که او را از خودشناسی و خودخواهی خارج کند و به نور و پاکی الهی راهنمایی کند.

پاره ۷

پاره ۸

هوش مصنوعی: خدایا، مرا از وجود خودم خالی کن و به روشنی صاف و پاک خودت، مرا در آغوش بگیر.

الهی، از خودم بستان و گم کن

به نور پاک بر من اشتلم کن

پاره ۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها