این تک بیت در فیلم «شب‌های روشن» خوانده می‌شود.

این اگزیستانسیالیسم به زبان رودکی هستش

چیست این تنهایی لایزال، که از ابتدا همچون صفتی خداگون همراه آدمی اوست!؟

تنها یا تنهایی؟

گویی زیرکانه مصراع دوم به تنها و مصراع اول به تنهایی اشاره دارد ؛

درود و بدرود ..

این شعر یعنی عده ای بودو نبودشون هیچ فرقی نداره.هزاران نفر وقتی کنارت باشند ولی کارایی نداشته باشند یارو یاورت نباشند وقتی هم نباشند فرقی ندارد بهمین دلیل بودو نبودشون فرقی ندارد.و وقتی تنها باشی وجود خداوند را بهتر احساس میکنی که حضرت دوست هیچگاه تنهایت نمیگذارد!

مقصود این بیت بیشتر می تواند اشاره به حال اولیاء خدا و صاحبان اسرار و معرفت و کمال باشد؛ تا اینکه برداشت اگزیستانسیالیسم از آن داشته باشیم.

انسان های صاحب کمال (در علم یا معرفت یا نبوغ و...) به لحاظ اینکه عوام جامعه فهم و درک مرتبه آنها و سخنانشان را ندارند وآنها نیز انس و ارتباط حقیقی با مردم ندارند، همواره تنها هستند حتی اگر در بین یک جمعیت زیاد زندگی کنند.