شاید بتوانم معنی کنم : چرا باید بخاطر هر موضوعی از دوست آزرده شوی ؟
رسم عیش (گذراندن ، معیشت) اینطوری است گاهی شادی گاهی درد
اگر بزرگتری ترا کوچک کند منظورش ترا به عیب خواندن نیست
و وقتی دوباره ترا بنوازد آن داغ جفا و داغ دلی که از او داری سرد می شود
صد تا خوبی را که نمی توان با یک بدی فراموش کرد
اگر فکر خار کنی (نگران خار بُران باشی) که نمی توانی خرما بخوری - درخت خرما خارهای بلند و تیزی دارد .
اگر او (دوست) خشم بتو بگیرد تو عذرخواهی کن
هر روز که نمی توانی دوست تازه بگیری

شاید «گر خار براندازی» بوده یا «بر خار گر اندیشی»

استاذان چه گویند؟