رودکیشمارهٔ ۱۱۰
سپید برف برآمد به کوهسار سیاه
و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای
و آن کجا بگوارید ناگوار شده‌ست
و آن کجا نگزایست گشت زود گزای
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
سپید برف برآمد به کوهسار سیاه
و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای
هوش مصنوعی: برف سفیدی بر روی کوه‌های تاریک نشسته و زمانی که این زیبایی به داخل باغ می‌رسد، سروها جلوه‌ای دل‌انگیز به باغ می‌دهند.
و آن کجا بگوارید ناگوار شده‌ست
و آن کجا نگزایست گشت زود گزای
هوش مصنوعی: در جایی که خوشی‌ها به تلخی تبدیل شده و در جایی که چیزهای ناپسند زودگذر و بی‌مقدار شده‌اند.
حاشیه ها
1387/02/26 21:04
با استناد به یک نسخه‌ی چاپی (گزیده‌ی اشعار رودکی - دکتر جعفر شعار و دکتر حسن انوری، نشر علم 1373، ص 124) «درون» با «درونه» جایگزین شد.
1390/11/21 07:01
مریم
جای این قطعه ی رودکی،این جا نیست
لطفا در زمره ی اشعار همین شاعر ذکر شود.
1395/08/02 17:11
شه رخ
من این دو بیتی را در حدود 50 سال پیش اینطور خوانده بودم:
سپید برف برآمد به کوهسار سیاه
و چنبری شد آن سرو بوستان آرای
و آن کجا بگوارید ناگوار شده‌ست
و آن کجا نگزایست گشت زود گزای
1400/06/31 04:08
امیرشریعتی
درونه همان کمان حلاجی است.