گنجور

بخش ۴۱ - رضای شیرازی

اسمش حکیم شاه رضا از فضلا و حکما بوده و سفر هند نموده. در زمان اکبرشاه در آن مملکت می‌زیسته، همانجا فوت شد. زیاده بر این از حالش معلوم نیست. از اوست:

رباعی
رباعی
سلطان به جهان پرده سرایی زد و رفت
درویش به دهر پشت پایی زد و رفت
القصّه به هر دو روز در گلشن عمر
مرغی به سر شاخ نوایی زد و رفت
ای سالک راه، خانه سوزی می‌کن
وز شعلهٔ آن، جهان فروزی می‌کن
بر عمر چه مقدار که امیّدت هست
در خوردِ همان کوشش روزی می‌کن

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

اسمش حکیم شاه رضا از فضلا و حکما بوده و سفر هند نموده. در زمان اکبرشاه در آن مملکت می‌زیسته، همانجا فوت شد. زیاده بر این از حالش معلوم نیست. از اوست:
هوش مصنوعی: او فردی به نام حکیم شاه رضا بوده که از دانشمندان و حکما به شمار می‌رفته و به سفر به هند رفته است. او در دوره اکبرشاه در آن کشور زندگی می‌کرده و همان جا درگذشته است. اطلاعات بیشتری درباره او در دست نیست. از او آثار و تألیفات مختلفی نیز به جا مانده است.
سلطان به جهان پرده سرایی زد و رفت
درویش به دهر پشت پایی زد و رفت
هوش مصنوعی: سلطان بر روی زمین دنیایی ایجاد کرد و رفت، و درویش هم با ناخوشی از دنیا دور شد و رفت.
القصّه به هر دو روز در گلشن عمر
مرغی به سر شاخ نوایی زد و رفت
هوش مصنوعی: هر دو روز، مرغی در گلشن عمر، بر سر شاخه‌ای آواز می‌خواند و سپس می‌رود.
ای سالک راه، خانه سوزی می‌کن
وز شعلهٔ آن، جهان فروزی می‌کن
هوش مصنوعی: ای رهرو مسیر، آشفتگی و اضطراب دل را به جان بخر و با نگاهی آتشین، نور و زندگی را به دیگران هدیه کن.
بر عمر چه مقدار که امیّدت هست
در خوردِ همان کوشش روزی می‌کن
هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که به زندگی‌ات امید داری، تلاش کن و از روزی‌ات بهره‌مند شو.