هوش مصنوعی: مولانا محمد علی نام دارد. پدرش شمشیرساز و کاردگر بوده و به همین خاطر به محمدعلی سکاکی شهرت یافته است. او در جوانی به تحصیل علوم معقول پرداخته و مدرس مدارس شده و در کنار افرادی با نفوذ و خاص خدمت کرده است. معمولاً به طریقهٔ سلسلهٔ علیّهٔ ذهبیه کبرویه تمایل داشته و لباس فقر به تن داشته است. در دوران تسلط افاغنه بر شیراز، به شدت زخمی شده و مدت زیادی در خون خود غوطه‌ور بوده و به نام خداوند ذکر می‌گفته است. در نهایت، یادش به نیکی باقی مانده است. او مثنوی‌هایی در فتوحات شاه سلطان حسین صفوی سروده و در ۶۰ سالگی درگذشته است. چند بیت زیبا از او باقی مانده است.

هوش مصنوعی: دو جهان را به خاطر کشتن من، به خداوند من پاداش بده؛ زیرا همین احساس شوق به شهادت، به تنهایی ارزش خون من را دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که از چیزی به کلی دست بکشم، به نوعی آن را هم تأیید کرده‌ام. از کشتن نمی‌ترسم، زیرا وجود من مانند شمعی است که در آتش سوخته و به نوعی در نابودی من زنده است.

هوش مصنوعی: عبارت به این معناست که عبور از لذت‌های زندگی برای من دشوار نیست، زیرا پشت سر من، از عمق احساسات و تجربیاتم، هیچ چیز نمی‌تواند مانع پیشرفتم شود. به نوعی نشان می‌دهد که شخص در مواجهه با چالش‌ها مقاوم است و از تجربیات گذشته به خوبی عبور کرده است.

هوش مصنوعی: بدن مصری‌ها و فرعون و هامان، نمایانگر نفس و افکار من است، و من مانند موسی، در دنیای خیال و توهم‌ها، سلاحی دارم که همان عصا است و می‌تواند مشکلات را حل کند.

هوش مصنوعی: دل من می‌خواهد مثل سایه در کنار محبوبم باشم، تا همیشه به هم مرتبط باشیم و سر من در کنار او و سر او در کنار من قرار گیرد.